გველის სურო
| გველის სურო | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||
| |||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||
| Vinca L., 1753 | |||||||||||||
| |||||||||||||
გველის სურო (ლათ. Vinca) — მცენარეთა გვარი ქენდირისებრთა ოჯახისა. მრავალწლოვანი მიწაზე გართხმული ბალახია. აქვს მოპირისპირე, ხშირად ტყავისებრი მოზამთრე ფოთლები, თეთრი, ცისფერი ან მოლურჯო-იისფერი მარტოული ყვავილები.
ევროპასა და დასავლეთ აზიაში გავრცელებულია 7 სახეობა, საქართველოში — 2 სახეობაა: V. herbacea და V. pubescens. მათგან პირველი უფრო ფართოდ გვხვდება. მისი უნაყოფო ან ნაყოფიანი ღეროები გართხმული ან წამოწეული და შიშველია. აქვს მოლურჯო-იისფერი ყვავილები და თითქმის მჯდომარე ფოთლები. ყვავილობს აპრილ-მაისში. იზრდება მთის შუა სარტყლის ბუჩქნარებსა და ფერდობებზე.
დეკორატიული მცენარეებია, აშენებენ აგრეთვე როგორც სამკურნალო მცენარეს. საქართველოში გავრცელებული ორივე სახეობა სამკურნალოა, შეიცავს ალკალოიდებს — აკუმაცინს, ვინკამინს, ვინინს, პუბესცინს, რეზერპინს და სხვ. მათგან დამზადებული პრეპარატები (დევინკანი, ვინკაპანი) გამოიყენება ჰიპერტონიული დაავადებების დროს.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, გვ. 140, თბ. 1978 წელი.
- შენგელია ზ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, გვ. 608, თბ., 1997 წელი.