ბეზენგის კედელი
ბეზენგის კედელი | |
---|---|
ბეზენგის კედელი, მწვერვალი შხარა | |
კოორდინატები: 43°01′23″ ჩ. გ. 43°02′52″ ა. გ. / 43.02306° ჩ. გ. 43.04778° ა. გ. | |
ქვეყანა | საქართველო რუსეთი |
ტერიტორიული ერთეული | სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე ყაბარდო-ბალყარეთი |
უმაღლესი წერტილი | შხარა |
სიმაღლე | 5201 მ |
სიგრძე | 11–12 კმ |
ამგებელი ქანები | გრანიტოიდი |
ბეზენგის კედელი, ფიცრული (რუს. Безенгийская стена) — ცენტრალური კავკასიონის მთავარი წყალგამყოფი ქედის ყველაზე მაღალი, 11–12 კმ სიგრძის მონაკვეთი. აღმართულია ვეებერთელა კედლის მსგავსად ჩრდილოეთით, — რუსეთის ყაბარდო-ბალყარეთისა და სამხრეთით, — საქართველოს სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარის სვანეთს შორის.[1]
ბეზენგის კედელზე გაშიშვლებულია კავკასიონის კრისტალური გულის ქანები — ნაცრისფერი გრანიტოიდები, რომლითაც აგებულია ბეზენგის კედლის უმაღლესი მწვერვალები: შხარა (5201 მ), ჯანღა (5078 მ), კათინთაუ (4979 მ), შოთა რუსთაველის მწვერვალი (4960 მ), გისტოლა (4860 მ), ლალვერი (4350 მ), ესენინის პიკი (4310 მ). მათ შორის ზღვის დონიდან 4400–4500 მ სიმაღლის უღელტეხილებია. ატმოსფერული ნალექების წლიური რაოდენობა 800 მმ-ს შეადგენს. ხშირია ზვავი.[2]
ბეზენგის კედლის ჩრდილოეთით ეშვება კავკასიონის უდიდესი ბეზენგის მყინვარი, ხოლო სამხრეთით — ხალდესა და შხარის მყინვარები. ბეზენგის კედლის მწვერვალების ტრავერსი ერთ-ერთი უძნელესი ალპინისტური მარშრუტია კავკასიონზე. ბეზენგის კედელს საქართველოში ხალდეს კედელსაც ეძახიან.[3]
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ საქართველოს გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 2009. — გვ. 34.
- ↑ Геоморфология Грузии: Л. И. Маруашвили (отв. ред.) и др. Тб.: Мецниереба, 1971. с. 176
- ↑ უთმელიძე მ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 390.