ბალბასი
| გავრცელება |  სომხეთი,  აზერბაიჯანი,  ირანი,  თურქეთი.
| ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| გამოყენება | სახორცე-სამატყლე-სარძეო | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| ცხვარი (Ovis aries) | |||||||||||||||||||||||||||||||
ბალბასი, უხეშმატყლიანი, ცხიმკუდიანი, სახორცე-სამატყლე-სარძეო მიმართულების ცხვრის ჯიში. გამოყვანილია მრავალსაუკუნოვანი ხალხური სელექციით. ბალბასისათვის დამახასიათებელია სახტომ სახსარზე დაბლა დაშვებული ორბალიშიანი ცხიმკუდი, თეთრი ფერის კიდურებზე, თავსა და ყურების წვერზე - მუქი ლაქები. ერკემლის ცოცხალი მასაა 85-90 კგ (უდიდესისა 110); ნერბისა 55-60 კგ (უდიდესისა 75); ნაკლავის გამოსავალი 45-50%; კუდზე ცხიმოვანი დანაგროვი ერკემლისა 12 კგ-მდე, ნერბისა - 5-6 კგ. მატყლი არაერთგვაროვანია, სიგრძით 11-17 სმ. ნაპარსი ერკემლისა 2,8-3,2 კგ, ნერბისა 2,0-2,1 სუფთა მატყლის გამოსავალი 50-65%, იყენებენ ნოხის, ნაბდისა და კამვოლური ნართის დასამზადებლად. მერძეულობა 124-130 კგ. ნაყოფიერება 112-120 ბატკანი 100 ნერბიდან. ბალბასი კარგად ეგუება მაღალმთიან საძოვრებს. აშენებენ სომხეთში, აზერბაიჯანში, ჩრდილოეთ ირანსა და თურქეთში.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 168.