არგვეთი (საჩხერის მუნიციპალიტეტი)

არგვეთი
სოფელი
	არგვეთი;
ქვეყანა	საქართველო
მხარე	იმერეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი	საჩხერის მუნიციპალიტეტი
თემი	არგვეთი
კოორდინატები	42°18′05″ ჩ. გ. 43°28′03″ ა. გ. / 42.30139° ჩ. გ. 43.46750° ა. გ.
ცენტრის სიმაღლე	600 მ
ოფიციალური ენა	ქართული ენა
მოსახლეობა	752 კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა	ქართველები 100 %
სასაათო სარტყელი	UTC+4
სატელეფონო კოდი	+995

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ არგვეთი.

არგვეთი^[2] — სოფელი საჩხერის მუნიციპალიტეტში, თემის ცენტრი (სოფლები: ბახიოთი, ირტავაზა, იცქისი, მახათაური, სავანე, შალაური, ცხამი).

მდებარეობს იმერეთის მაღლობზე, მდინარე ლაშურის (ყვირილის შენაკადი) მარცხენა ნაპირზე. ზღვის დონიდან 600 მ, საჩხერიდან 7 კმ. სოფელში არის საჯარო სკოლა.^[3] სოფელში არის კვარციანი ქვიშის კარიერი.^[4]

დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2014 წლის აღწერის მონაცემებით, სოფელში ცხოვრობს 752 ადამიანი.

აღწერის წელი	მოსახლეობა	კაცი	ქალი
2002^[5]	945	461	484
2014^[1]	752	372	380

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

არგვეთში, მდინარე ლაშურის მარცხენა ნაპირზე, 1936-1964 წლებში გათხარეს (რ. აბრამიშვილი) ადრინდელი ბრინჯაოს ხანის (ძვ. წ. III ათასწლეული) სამოსახლო ბორცვი. აღმოჩენილია ნაგებობათა ბათქაშით შელესილი ძელური კედლები, თიხატკეპნილი იატაკები, წრიული მოყვანილობის კერები, ე. წ. მტკვარ-არაქსის კულტურისათვის დამახასიათებელი თიხის ჭურჭელი, ლითონის ჩამოსასხმელი ყალიბის ნატეხი, ირმის რქისაგან დამზადებული მიწის დასამუშავებელი პრიმიტიული იარაღი, კაჟის ნამგლის პირები, ორფრთიანი, ყუნწიანი კაჟის ისრის პირები, კერის თიხის მოდელი და სხვა ნივთები. ბორცვი დასახლებული ყოფილა გვიანდელი ბრინჯაოს ხანაშიც (ნაპოვნია ფოთლისებრი სატევრები). აღმოჩენილია აგრეთვე I−III საუკუნეების ორმოსამარხები. ხელფეხმოკეცილ მიცვალებულებს ჩატანებული აქვთ გამომწვარი თიხის ხელადები, პასტის მძივები, ბრინჯაოს მშვილდსაკინძები, საყურეები, ფრინველისგამოსახულებიანი საკიდები, აბზინდები, რომლებზედაც ფანტასტიკური ცხოველებია გამოსახული, და სხვა ნივთები. გათხრის დროს აღმოჩენილია აგრეთვე ფეოდალური ხანის ციხე-დარბაზი, ეკლესია, საცხოვრებელი და სამეურნეო შენობები (მარცვლეულის შესანახი ხაროები, მარნები). ძეგლის ზედა ქრონოლოგიური საზღვარია XIII საუკუნე.