ანტონ ჩეხოვის ბიუსტი
| ანტონ ჩეხოვის ბიუსტი რუს. Бюст Антона Чехова | |
|---|---|
| კოორდინატები | 47°12′26″N 38°55′54″E / 47.2072° ჩ. გ. 38.9317° ა. გ. |
| მდებარეობა | ტაგანროგი, როსტოვის ოლქი, რუსეთი |
| მოქანდაკე | ვერა მოროზოვა |
| მასალა | თაბაშირი |
| სიმაღლე | 104 სმ. |
| გახსნის თარიღი | 1935 |
ანტონ ჩეხოვის ბიუსტი (რუს. Бюст Антона Чехова) — ანტონ ჩეხოვის სკულპტურული გამოსახულება. მდებარეობს ტაგანროგში. ჩეხოვის მშობლიურ სახლთან. დამზადებულია მოქანდაკე ვერა მოროზოვას მიერ 1935 წელს. ეს ნამუშევარი ჩეხოვის პირველი ძეგლია სსრკ-ში[1].
აღწერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ბიუსტი დამზადებულია თაბაშირისაგან. მისი სიმაღლეა 104 სმ, ბიუსტის კვარცხლბეკი კი შესრულებულია გახეხილი აგურისგან, რომლის სიმაღლეცაა 104 სმ-ია.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ვერა მოროზოვამ ბიუსტზე მუშაობა თავის ქმართან ალექსანდრესთან ერთად დაიწყო 1931 წელს, ტაგანროგში ცხოვრების პერიოდში. ვერა თვითნასწავლი მოქანდაკე იყო, მას სპეციალური განათლება არ ჰქონდა მიღებული[2], ალექსანდრე კი ადგილობრივი გაზეთის „დონის სიმართლის“ რედაქტორად მუშაობდა[3] და ასევე აქტიურად მონაწილეობდა ჩეხოვის სამოცდათხუთმეტი წლის იუბილესთან დაკავშირებით გამართულ ცერემონიალში[4].
ბიუსტზე მუშაობა მიმდინარეობდა ორი წელი, 1933 წლიდან 1935 წლამდე[4]. ბიუსტი თავდაპირველად თიხის მასალისგან შეიქმნა, შემდეგ დაამატეს თაბაშირი, იუბილესთვის კი ქვით მოაპირკეთეს.
საზეიმო გახსნა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ანტონ ჩეხოვის ბიუსტი საზეიმოდ გაიხსნა 1935 წელს, ჩეხოვის 75-ე დაბადების დღის იუბილეზე. მის გახსნას უამრავი ადამიანი ესწრებოდა. მათ შორის იყვნენ მარია ჩეხოვა, ოლგა კნიპერ-ჩეხოვა, ალა ტარასოვა, ვალენტინა კატაევა და სხვ[5].
ბიუსტის ასლები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ამის შემდეგ ჩეხოვის ბიუსტის რამდენიმე ეგზემპლარი გაკეთდა. 1944 წელს დაამზადეს ბრინჯაოს ბიუსტი, რომელიც ტაგანროგის წითელ მოედანზე 1960 წლამდე იდგა[1]. მისი ავტორი იყო იულიან რუკავიშნიკოვი. მეორე ეგზემპლარი კი ჩეხოვის სახელობის სკოლაში დაიდგა 1950 წელს[1].
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Киричек М. С. Музей под открытым небом. — Таганрог: ИП Стадников, 2010. — С. 47. — ISBN 978-5-9901455-3-5.
- ↑ Шкурко Э. А. «Непокорённая воля» художника // Молодёжная газета. — 13.08.2009.
- ↑ Морозова Н.А. Мое пристрастие к Диккенсу. Семейная хроника ХХ век. — М.: Новый хронограф, 2011. — С. 19. — ISBN 978-5-94881-170-3.
- ↑ 4.0 4.1 Морозова Н.А. Мое пристрастие к Диккенсу. Семейная хроника ХХ век. — М.: Новый хронограф, 2011. — С. 109. — ISBN 978-5-94881-170-3.
- ↑ Морозова Н.А. Мое пристрастие к Диккенсу. Семейная хроника ХХ век. — М.: Новый хронограф, 2011. — С. 110. — ISBN 978-5-94881-170-3.