ანანკე (თანამგზავრი)

ანანკე[1] (ძვ. ბერძნ. Ἀνάγκη), იუპიტერ XII — ციური სხეული, პლანეტა იუპიტერის ბუნებრივი თანამგზავრი. შედის იუპიტერის ანანკეს ჯგუფში. იგი რეტროგრადულად მოძრავი არარეგულარული თანამგზავრია.
აღმოჩენა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]თანამგზავრი აღმოაჩინა სეთ ბარნს ნიკოლსონმა მაუნტ უილსონის ობსერვატორიაში 1951 წელს.[2] სახელი ეწოდა ბერძნული მითოლოგიური პერსონაჟის ანანკეს პატივსაცემად.
ანანკეს ახლანდელი სახელი[3] არ მიუღია 1975 წლამდე;[4] მანამდე იგი უბრალოდ ცნობილი იყო როგორც იუპიტერი XII. 1955-1975 წლებში მას ხანდახან „ადრასტეას“ უწოდებდნენ (ადრასტეა ამჟამად იუპიტერის სხვა თანამგზავრის სახელია).[5]
ორბიტა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ანანკეს სახელს ატარებს ანანკეს ჯგუფი, რეტროგრადულ არარეგულარულ თანამგზავრებს, რომლებიც იუპიტერის გარშემო ბრუნავენ 19.3-22.7 გმ, დახრილობით 150°.[6]
ანანკე ბრუნავს იუპიტერის გარშემო მაღალი ექსცენტრიულობის და მაღალი დახრილობის რეტროგრადულ ორბიტაზე. იუპიტერის გარშემო მოძრავი თხუთმეტი არარეგულარული თანამგზავრი აღმოაჩინეს 2000 წლიდან მსგავსი ორბიტების შემდეგ.[7]
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- IAU-MPC NSES
- Ananke Profile by NASA's Solar System Exploration
- David Jewitt pages
- Scott Sheppard pages
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ ჟურ. „ასტრონომიული კალენდარი“, თბ., 2022, გვ. 92-93
- ↑ Nicholson, S. B. (1951). „An unidentified object near Jupiter, probably a new satellite“. Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 63 (375): 297–299. Bibcode:1951PASP...63..297N. doi:10.1086/126402.
- ↑ Nicholson, S.B. (April 1939). „The Satellites of Jupiter“. Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 51 (300): 85–94. Bibcode:1939PASP...51...85N. doi:10.1086/125010.
- ↑ Marsden, B. G. (7 October 1974). „Satellites of Jupiter“. IAU Circular. 2846.
- ↑ Payne-Gaposchkin, Cecilia (1970). Introduction to Astronomy. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall. ISBN 0-13-478107-4.
- ↑ Sheppard, S. S., Jewitt, D. C., Porco, C.; Jupiter's Outer Satellites and Trojans დაარქივებული 2007-06-14 საიტზე Wayback Machine. , in Jupiter: The Planet, Satellites and Magnetosphere, edited by Fran Bagenal, Timothy E. Dowling, William B. McKinnon, Cambridge Planetary Science, Vol. 1, Cambridge, UK: Cambridge University Press, ISBN 0-521-81808-7, 2004, pp. 263-280
- ↑ Jacobson, R. A. (2000). „The Orbits of the Outer Jovian Satellites“ (PDF). Astronomical Journal. 120 (5): 2679–2686. Bibcode:2000AJ....120.2679J. doi:10.1086/316817. S2CID 120372170.
|
|