ალფ-არსლანის ლაშქრობანი საქართველოში

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ალფ-არსლანის ლაშქრობანი საქართველოში — თურქ-სელჩუკთა შემოსევები სულთან ალფ-არსლანის მეთაურობით. XI საუკუნის დასწყისიდან სელჩუკთა მარბიელი ლაშქარი გამუდმებით დათარეშობდა ამიერკავკასიის ქვეყნებში. საქართველოს ალფ-არსლანი პირველად 1064 წლის ივნის-ივლისში შემოესია. ამ ლაშქრობაში მონაწილეობდნენ არანის, შირვანისა და სხვა მხარეთა გამგებლებიც. ალფ-არსლანი ახალქალაქს მოადგა. მესხებმა შეუპოვარი წინააღმდეგობა გაუწიეს., მაგრამ უთანასწორო ბრძოლაში დამარცხდნენ. მოსახლეობა მთებს შეეხიზნა. ალფ-არსლანი ქართველთაგან ხარკს მოითხოვდა. ბაგრატ IV მზად იყო ქვეყნის გადასარჩენად ზოგიერთ დათმობაზე წასულიყო, მაგრამ ხარკის გადახდა არ იკისრა.

1068 წელს ალფ-არსლანი მეორედ შემოესია საქართველოს, კახეთი ააოხრა და დიდძალი სიმდიდრე იგდო ხელთ. კახთა მეფე აღსართან I-მა სულთანს მორჩილება აღუთქვა. დიდი საჩუქრით ეახლა. გამაჰმადიანდა და ხარკის გადახდაც იკისრა. შემდეგ აღსართანის, სომეხთა მეფის კვირიკესა და თბილისის ამირას თანხლებით ალფ-არსლანი ქართლს შეესია და ააოხრა. საქართველო მოთარეშე სელჩუკებით აივსო დასავლეთ საქართველოში მტრის წინსვლა შეაჩერა ქართველების მედგარმა წინააღმდეგობამ სვერის ციხესთან. ამ ლაშქრობათა შედეგად სელჩუკთა ხელში გადასული ხორნაბუჯი, არადეთი, გაგი, აგარანი, ქავაზნი და სხვა ალფ-არსლანმა უკან გაბრუნებისას განძის ამირა ფადლონს გადასცა. მასვე უბოძა თბილისი და რუსთავი. ალფ-არსლანის წასვლის შემდეგ ბაგრატმა ბრძოლით დაიბრუნა დაკარგული მიწა-წყალი.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • შენგელია ნ., სელჩუკები და საქართველო XI საუკუნეში, თბ., 1968;
  • ჯავახიშვილი ივ., ქართველი ერის ისტორია, წგნ. 2, თბ., 1965
  • შენგელია ნ., ქსე, ტ. 1, გვ. 343, თბ., 1975