შინაარსზე გადასვლა

ალისა ადამსი

სტატიის შეუმოწმებელი ვერსია
მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ალისა ადამსი
დაბადების თარიღი 14 აგვისტო, 1926(1926-08-14)[1] [2]
დაბადების ადგილი ფრედერიკსბურგი
გარდაცვალების თარიღი 27 მაისი, 1999(1999-05-27)[1] [2] (72 წლის)
გარდაცვალების ადგილი სან-ფრანცისკო[3]
საქმიანობა მწერალი[4] , რომანისტი და ჟურნალისტი
მოქალაქეობა  აშშ
ალმა-მატერი რედკლიფის კოლეჯი და ჰარვარდის უნივერსიტეტი
ჯილდოები გუგენჰაიმის სტიპენდია

ალისა ადამსი (ინგლ. Alice Adams, დ. 1926 წლის 3 აგვისტოს გ. 1999 წლის 26 მაისს) — მოკლე ისტორიების მწერალი და ნოველისტი. 1982 წელს ოთხი ავტორიდან იგი გახდა მესამე, რომელმაც მიიღო ო ჰენრის სპეციალური ჯილდო უწყვეტი მოღწევებისთვის და მოთხრობებისთვის.

ალისა ბოიდ ადამსი დაიბადა ფრედერიკსბურგში, ვირჯინიაში. იგი იყო აგატა ერსკინ ბოიდ ადამსის და ნიკოლსონ ბარნი ადამსის ერთადერთი შვილი. მისი მამა იყო ესპანელი პროფესორი ჩრდილოეთ კაროლინას უნივერსიტეტში[5] დედამისი დამწყები, მაგრამ შეუსრულებელი მწერალი და უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკარი. [6] ადამსმა აღწერა თავისი ოჯახი, როგორც „სამი რთული, იზოლირებული ადამიანი“.[6] ალისა გაიზარდა ჩაპელ ჰილში, ჩრდილოეთ კაროლინაში. 16 წლის ასაკში რიჩმონდში, ვირჯინიის წმინდა ეკატერინეს სკოლის დამთავრებამდე, სწავლობდა სახელმწიფო სკოლებში ჩაპელ ჰილსა და ვისკონსინში. იქიდან პირდაპირ რედკლიფის კოლეჯში წავიდა, სადაც ჰარვარდში მოთხრობების წერის კურსი გაიარა, სანამ დაამთავრებდა 1946 წელს 19 წლის ასაკში. ნიუ-იორკში გამომცემლობაში მუშაობის შემდეგ, ალისა დაქორწინდა მარკ ლინენტალ ჯუნიორზე, ჰარვარდის სტუდენტზე, რომელიც გერმანიაში ომის ტყვე იყო. ისინი ცხოვრობდნენ პარიზში 1947-1948 წლებში, სადაც დამეგობრდნენ ნორმან მეილერთან და მის პირველ მეუღლესთან, ბეატრის სილვერმან მეილერთან. შემდეგ გადავიდნენ პალო ალტოში, სადაც მარკი ესწრებოდა სტენფორდის უნივერსიტეტის ინგლისური ლიტერატურის სამაგისტრო სკოლის გაკვეთილებს, ხოლო ალისა ეწეოდა სასულიერო საქმიანობას. ისინი დაუმეგობრდნენ მწერალ და მოგვიანებით რედაქტორ უილიამ ს. აბრაჰამსს. მათი ერთადერთი შვილი, მხატვარი პიტერ ლინენტალი, დაიბადა 1951 წელს. ისინი გადავიდნენ სან-ფრანცისკოში 1955 წელს, როდესაც მარკმა დაიწყო სწავლება სან-ფრანცისკოს სახელმწიფო უნივერსიტეტში (მაშინ კოლეჯი). მთელი ქორწინების განმავლობაში ალისა აგრძელებდა მხატვრული ლიტერატურის წერას, მაგრამ არ გაუმართლა გამოქვეყნება. ლინენტალი და ადამსი 1958 წელს განქორწინდნენ.

ადამსმა თავისი მოთხრობა „ზამთრის წვიმა“ მიჰყიდა ჟურნალ Charm-ს. მისი პირველი რომანი იყო უყურადღებო სიყვარული (1966); 1969 წელს მან დაიწყო მოთხრობების გამოქვეყნება The New Yorker-ში და მიიღო მზარდი აღიარება. საბოლოოდ მან The New Yorker-ში 25-ზე მეტი მოთხრობა გამოაქვეყნა. მან დაწერა თერთმეტი რომანი, მათ შორის ბესტსელერი „უმაღლესი ქალები“, მისი ყველაზე ცნობილი მოთხობებია: ლამაზი გოგო(1979), ისევ გნახავ (1982), დაბრუნების მოგზაურობა (1985), წასვლის შემდეგ. (1989), უკანასკნელი საყვარელი ქალაქი (1999), და, როგორც მშობიარობის შემდგომ არჩევანი სახელწოდებით ალისა ადამსის ისტორიები (2002). ყველა მისი მოთხრობების კრებული და ყველა რომანი, გარდა ერთისა, გამოქვეყნდა ვიქტორია უილსონის მიერ Alfred A. Knopf, Inc-ში ომის შემდეგ. ხოლო ალისა ადამსის ისტორიები გამოჩნდა მისი სიკვდილის შემდეგ.[7]

ადამსმა ადგილი მეოცე საუკუნის ბოლოს ამერიკულ ლიტერატურაში დაიმსახურა, წერს კრისტინ სი ფერგიუსონი, "არა მხოლოდ მისი პროზის უნარებით და ოსტატობით, არამედ სიყვარულის გამოხატვის გაურკვეველი შესაძლებლობით. ის წარმოგიდგენთ სამყაროს, სადაც ჭკვიან და დამოუკიდებელ ქალებს შეუძლიათ მიიღონ ის რაც უნდათ და ისიამოვნონ პროფესიული და რომანტიკული წარმატებით. ალისა რომანტიკოსი არ არის, ადამსი არასოდეს ერიდება თავის მოთხრობებში უხერხულობას და იმედგაცრუებას, რომელიც აწუხებს სექსუალურ და პლატონურ ურთიერთობებს, მაგრამ არც არასოდროს დაუშვებს ამ აღწერილობებს გამანადგურებელი პესიმიზმის განცდის წარმოქმნას.[8]. რეცენზენტებმა აღწერეს მისი ნამუშევარი, როგორც „ჯეინ ოსტინისა და მერი მაკარტის მგრძნობელობის შერწყმა"[9]

ალისა ასწავლიდა წერას სტენფორდის უნივერსიტეტში, კალიფორნიის უნივერსიტეტში, დევისში და კალიფორნიის უნივერსიტეტში ბერკლიში..[10].

ადამსი ხანდახან მიჰყვებოდა იმ მაგალითს, რომელსაც ABDCE-ს უწოდებდა მოკლე მოთხრობის გამოსახატავად, რომელიც მან თავის მეგობარს ენ ლამოტს უწერდა. "ასო ნიშნავს მოქმედებას, ფონს, განვითარებას, კულმინაციას და დასასრულს. თქვენ იწყებთ მოქმედებით, რომელიც საკმარისად დამაჯერებელია იმისთვის, რომ მიიპყროთ სხვისი ყურადღება, რომელიც გვაიძულებს მეტი ვიცოდეთ. ფონი არის ადგილი სადაც... ხედავ და იცი ვინ არიან ეს ადამიანები, როგორ შეხვდნენ ერთმანეთს და რა ხდებოდა სიუჟეტის გახსნამდე. შემდეგ თქვენ გაიცნობთ ამ ადამიანებს, და გავიგებთ რა აინტერესებთ და ადარდებთ მათ ყველაზე მეტად. სიუჟეტი — დრამა, მოქმედებები, დაძაბულობა — გაიზრდება აქედან. თქვენ იმოგზაურებთ მათთან ერთად მანამ, სანამ ყველაფერი არ გაერთიანდება მოთხრობის ბოლოს, რის შემდეგაც ყველაფერი განსხვავებულია მთავარი გმირებისთვის, განსხვავებული რაღაც რეალური გზით. და შემდეგ დასასრული: რას ვგრძნობთ ახლა ამ ხალხის მიმართ, ვინ არიან ეს ადამიანები ახლა, რას აკეთებენ, რა მოხდა და რას ნიშნავდა ეს?"[11]

ალისამ მიიღო მრავალი ჯილდო, მათ შორის ო. ჰენრის სპეციალური ჯილდო უწყვეტი მიღწევებისთვის, რამდენიმე საუკეთესო ამერიკული მოკლე მოთხრობის ჯილდო, გუგენჰაიმის და NEA სტიპენდიები, ლიტერატურული ჯილდო ამერიკის აკადემიის, ხელოვნებისა და ლიტერატურის ინსტიტუტისგან.[12] მისი მოთხრობები ხშირად ანთოლოგიზებულია, მათ შორის ო. ჰენრის ჯილდოების 22 კრებულში[6]

1950-იანი წლების დასაწყისში ფსიქიატრმა ადამსს ურჩია დარჩენილიყო ქორწინებაში, მაგრამ შეეწყვიტა წერა. მალევე, მისი ქორწინება მარკ ლინენტალთან დასრულდა.[13] ამის შემდეგ მან რამდენიმე წელი გაატარა ისე, როგორც მარტოხელა დედა, მუშაობდა სამედიცინო მდივნად. მისი შიდა პარტნიორი 1966 წლიდან 1987 წლამდე იყო ინტერიერის დიზაინერი რობერტ მაკნი. მას ახლო მეგობრობა აკავშირებდა ავტორებთან მერი გეიტსკილთან, ენ ლამოტთან, მაქს სტილთან, ელა ლეფლანდთან, დაიან ჯონსონთან, ელისონ ლიურთან და კაროლინ სესთან და რედაქტორებთან ფრენსის კირნანთან, უილიამ აბრაჰამსთან და ვიქტორია უილსონთან. მან თავისი ზრდასრული ცხოვრების უმეტესი ნაწილი სან-ფრანცისკოში გაატარა.

ადამსი ძილში გარდაიცვალა საკუთარ სახლში, სან-ფრანცისკოში, კალიფორნია, 1999 წელს, 72 წლის ასაკში. მანამდე ალისა მკურნალობდა გულის პრობლემების გამო. მას ერთი მხატვარი ვაჟი, პიტერ ლინენტალი დარჩა.

  1. 1.0 1.1 SNAC — 2010.
  2. 2.0 2.1 FemBio database
  3. Freebase Data DumpsGoogle.
  4. Mainiero L., Faust L. L. American Women Writers: A Critical Reference Guide from Colonial Times to the Present — 1979.
  5. Sherwin, Elisabeth. (2002)Adams, Alice. Oxford University Press. ციტირების თარიღი: August 22, 2022
  6. 6.0 6.1 6.2 Applebome, Peter. Alice Adams, 72, Writer of Deft Novels. New York Times (May 28, 1999). ციტირების თარიღი: 25 March 2019
  7. Dictionary of Literary Biography Vol 234. Detroit: Gale Group, 2001.
  8. Dictionary of Literary Biography Vol 234. Detroit: Gale Group, 2001.
  9. Dictionary of Literary Biography Vol 234. Detroit: Gale Group, 2001.
  10. Herman, Barbara A. (2006). Alice Adams (1926–1999). Louisiana State University Press, გვ. 1. ISBN 9780807131237. 
  11. Lamott, Anne. Bird by Bird: Instructions on Writing and Life. Anchor: NY, 1995. p.62.
  12. Sherwin, Elisabeth. (2002)Adams, Alice. Oxford University Press. ციტირების თარიღი: August 22, 2022
  13. The Lesson unpublished typescript, Alice Adams Papers, Humanities Research Center, University of Texas.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ალისა_ადამსი“-დან