ალექსეი ნავალნი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ალექსეი ნავალნი
რუს. Алексей Анатольевич Навальный
Навальный 3.jpg
დაბადების თარიღი 4 ივნისი, 1976 (1976-06-04) (46 წლის)
დაბადების ადგილი ბუტინი, სსრკ
მოქალაქეობა რუსეთის დროშა რუსეთი
განათლება Finance University under the Government of the Russian Federation[1] , იელის უნივერსიტეტი[2] , Peoples' Friendship University of Russia[1] და Yale World Fellows
ეროვნება რუსი
პარტია პროგრესის პარტია
საქმიანობა პოლიტიკოსი
მეუღლე/ები იულია ნავალნაია
შვილ(ებ)ი Daria Navalnaya და Zakhar Navalny
ჯილდოები Person of the Year[3] , FP Top 100 Global Thinkers[4] , Prize of the Platform of European Memory and Conscience[5] , Time 100[6] [7] , Gold Play Button[8] , Courage Award[9] , Boris Nemtsov Prize[10] , Knight of Freedom Award, სახაროვის პრემია[11], M100 Media Award[12] , The BOBs[13] [14] , Boris Nemtsov Foundation for Freedom, Silver Play Button და სამოქალაქო სიმამაცის პრემია[15]
Signature of Alexei Navalny.svg
navalny.com

ალექსეი ნავალნი (რუს. Алексей Анатольевич Навальный; დ. 4 ივნისი, 1976, ოდინცოვკის რაიონის სამხედრო ქალაქ ბუტინში,[16][17] მოსკოვის ოლქი, სსრკ[18][19][20]) — რუსი პოლიტიკოსი[21] და საზოგადო მოღვაწე[16][17], იურისტი,[22] ინვესტ-აქტივისტი.[23][24] „კორუფციასთან ბრძოლის ფონდის“ დამაარსებელი. 2013 წლის 17 ნოემბრიდან სათავეში უდგას ლიბერალურ „პროგრესის პარტიას“.[25] კომპანია „აეროფლოტის“ დირექტორთა საბჭოს ყოფილი წევრი.[26] მოსკოვის მერის 2013 წლის არჩვევნებზე გავიდა მეორე ადგილზე 632 697 ხმით (ხმების 27,24%). გამარჯვება პირველივე ტურში სერგეი სობიანინს დაუთმო.[27]

2020 წლის 20 აგვისტოს ნავალნი კომატოზურ მდგომარეობაში ომსკის საავადმყოფოში მოათავსეს და ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის აპარატზე მიაერთეს. მისი გუნდის განცხადებით, იგი მოწამლეს. 22 აგვისტოს გადაიყვანეს სამკურნალოდ გერმანიაში.[28] 2020 წლის 7 სექტემბერს გამოვიდა კომიდან.[29]

2021 წლის 11 იანვარს რუსეთში სასჯელის აღსრულების ფედერალურმა ბიურომ სასამართლოს მიმართა, რომ ნავალნის პირობითი მსჯავრი, რომელიც მან ივ როშეს საქმეზე მიიღო, რეალურით ჩაენაცვლებინა. 17 იანვარს ნავალნი მოსკოვის აეროპორტში დააკავეს, როდესაც იგი გერმანიიდან ბრუნდებოდა. დაკავებიდან მეორე დღეს პოლიციის განყოფილებაში გამართულ სასამართლო პროცესზე მას 30-დღიანი პატიმრობა შეუფარდეს. სასამართლომ სამ წელიწად-ნახევარი მიუსაჯა. სასჯელს მოაკლდა 10 თვე, რომელიც მან შინაპატიმრობაში გაატარა და საბოლოოდ 2 წელი და 8 თვე მიესაჯა. გარდა ამისა, რუსეთში ოპოზიციონერის წინააღმდეგ თაღლითობის მუხლითაც აღძრეს საქმე, რომელიც საკუთარივე ფონდებიდან ფულის გაფლანგავს ეხებოდა.[30]

ადრეული ცხოვრება და კარიერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ნავალნი რუსული და უკრაინული წარმოშობისაა. გაიზარდა ობნინკში, მოსკოვის სამხრეთ-დასავლეთით 100 კილომეტრში, თუმცა ბავშვობაში ზაფხულს ბებიასთან ატარებდა უკრაინაში, სადაც აითვისა უკრაინული ენა.[31] მის მშობლებს, ანატოლი ნავალნისა და ლუდმილა ნავალნაიას, მოსკოვის ოლქის სოფელ კობიაკოვოში კალათების საქსოვი ქარხანა აქვთ, რომელსაც ისინი 1994 წლიდან ამუშავებენ.[32]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ 1.0 1.1 https://aif.ru/dontknows/1225952
  2. ↑ https://worldfellows.yale.edu/person/alexey-navalny/
  3. ↑ Персоны года — 2009: Частное лицо года
  4. ↑ https://www.webcitation.org/6CViaUTn5?url=http://www.foreignpolicy.com/articles/2011/11/28/the_fp_top_100_global_thinkers?page=0,23#thinker24
  5. ↑ https://www.memoryandconscience.eu/2015/05/07/prize-of-the-platform-of-european-memory-and-conscience-2015-awarded-in-budapest/
  6. ↑ https://time.com/4815217/most-influential-people-internet/
  7. ↑ Time / N. Gibbs — NYC: Time Inc., 1923. — ISSN 0040-781X; 2169-1665
  8. ↑ https://daily.afisha.ru/news/15809-navalnyy-poluchil-zolotuyu-knopku-youtube/
  9. ↑ https://www.genevasummit.org/awards/
  10. ↑ https://nemtsovfund.org/2021/02/premiya-borisa-nemtsova-za-smelost-2021-prisuzhdena-alekseyu-navalnomu/
  11. ↑ tagesschau.de — 1996.
  12. ↑ https://www.m100potsdam.org/participants/preistraeger/alexei-nawalny-2/
  13. ↑ https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/russia/8948414/Bloggers-who-are-changing-the-face-of-Russia-as-the-Snow-Revolution-takes-hold.html
  14. ↑ https://thebobs.com/russian/?s=rospil
  15. ↑ https://www.civilcourageprize.org/2022-alexei-navalny
  16. ↑ 16.0 16.1 НАВАЛЬНЫЙ Алексей Анатольевич დაარქივებული 2012-08-04 საიტზე Archive.is .Kommersant.ru. Издательский дом «Коммерсантъ»
  17. ↑ 17.0 17.1 О Навальном. Официальный сайт Алексея Навального.
  18. ↑ Алексей Навальный — биография, фото, факты, новости. Ведомости.
  19. ↑ Навальный, Алексей — российский общественный деятель. Лента.ру.
  20. ↑ Алексей Навальный. Биография. Аргументы и факты.
  21. ↑ Цензура в СМИ. Дебаты Навального и Познера. tvrain.ru.
  22. ↑ Алексей Навальный на сайте адвокатской палаты г. Москвы
  23. ↑ Инвест-активизм. Что это такое?. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-04-17. ციტირების თარიღი: 2016-07-26.
  24. ↑ Навальный, Алексей. Lenta.ru. Rambler Media Group
  25. ↑ Навальный Алексей Анатольевич — Центральный Совет. Народный альянс. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-12-03. ციტირების თარიღი: 2016-07-26.
  26. ↑ Собств. корр. Навальный займется в «Аэрофлоте» бонусами и аудитом. Архивировано из первоисточника 17 апреля 2013. // lenta.ru.
  27. ↑ Антон Ключкин. Ой, Вань, гляди, какие выборы. // lenta.ru (22 июля 2013).
  28. ↑ „ალექსეი ნავალნი გერმანიაშია“. ნეტგაზეთი. ციტირების თარიღი: 6 თებერვალი, 2021. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date=-ში (დახმარება)
  29. ↑ „Russia's Navalny out of coma after poisoning“. BBC News (ინგლისური). 7 სექტემბერი, 2020. ციტირების თარიღი: 6 თებერვალი, 2021. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  30. ↑ „2 წელი და 8 თვე ციხეში — რუსული სასამართლოს განაჩენი ნავალნის“. On.ge. 2 თებერვალი, 2021. ციტირების თარიღი: 6 თებერვალი, 2021. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  31. ↑ Сергій, Грабовський (14 лютого, 2012). „Олексій Навальний як дзеркало російської революції“. day.kyiv.ua (უკრაინული). ციტირების თარიღი: 11 თებერვალი, 2021. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  32. ↑ Павел, Каныгин (21 декабря, 2012). „Непр(е)ступная фабрика Навальных. Специальный репортаж из родительского гнезда лидера оппозиции“. Новая газета - Novayagazeta.ru (რუსული). ციტირების თარიღი: 11 თებერვალი, 2021. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
ხ • გ • რ
ნელსონ მანდელა – ანატოლი მარჩენკო (1988)  · ალექსანდრე დუბჩეკი (1989) · აუნ სან სუ ჩი (1990) · ადემ დემაჩი (1991) · მაისის მოედნის მშობლები (1992)  · Oslobođenje (1993) · ტასლიმა ნასრინი (1994)  · ლეილა ზანა (1995) · უეი ჯინშენგი (1996) · სალიმა გეზალი (1997)  · იბრაჰიმ რუგოვა (1998) · შანანა გუჟმაუ (1999) · ¡Basta Ya! (2000) · ნურით პელედ-ელჰანანი – ისათ ღაზავი – ზაქარიას კანვენჰო (2001) · ოსვალდო პაია (2002) · კოფი ანანი – გაერო (2003) · ბელარუსის ჟურნალისტთა ასოციაცია (2004)  · ქალები თეთრებში – რეპორტიორები საზღვრების გარეშე – ჰაუვა იბრაჰიმი (2005) · ალექსანდრე მილინკევიჩი (2006) · სალიჰ მაჰმუდ ოსმანი (2007) · ჰუ ცზია (2008) · მემორიალი (2009) · გილერმო ფარინიასი (2010) · ასმაა მაჰფუზი – აჰმედ ალ-სენუსი – რაზან ზაიტუნეჰი – ალი ფერზატი – მოჰამედ ბუაზიზი (2011) · ნასრინ სოტუდე – ჯაფარ პანაჰი (2012) · მალალა იუსაფზაი (2013) · დენი მუკვეგე (2014)  · რაიფ ბადავი (2015) · ნადია მურადი – ლამია აჯი ბაშარი (2016) · ვენესუელის დემოკრატიული ოპოზიცია (2017) · ოლეგ სენცოვი (2018) · ილჰამ ტოჰტი (2019)  · ბელარუსის დემოკრატიული ოპოზიცია (2020)  · ალექსეი ნავალნი (2021)
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ალექსეი_ნავალნი&oldid=4427160“-დან