აკაკი (მცენარე)
| აკაკი | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| ლათინური სახელი | ||||||||||||||
| Celtis | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
აკაკი (ლათ. Celtis) — მცენარეების გვარი კანაფისებრთა ოჯახისა. უმეტესად ხეა, იშვიათად — ბუჩქი.
აერთიანებს 75-მდე სახეობას. გავრცელებულია ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს ზომიერ სარტყელსა და ტროპიკებში. ზომიერი სარტყლის მშრალ ადგილებში გვხვდება ფოთოლმცვივანი, ტროპიკებსა და სუბტროპიკებში ხშირად — მარადმწვანე სახეობები. აკაკის მორიგეობით განლაგებული ფოთლები ჩვეულებრივ ასიმეტრიულია, დაკბილული, იშვიათად — კიდემთლიანი. ნაყოფი — კურკიანაა, იჭმევა.
დასავლეთ საქართველოში გვხვდება სამხრეთის აკაკი (ლათ. Celtis australis), აღმოსავლეთ საქართველოში — კავკასიური (ლათ. Celtis caucasica) და შიშველი აკაკი (ლათ. Celtis dlabrata), რომლებიც მთელ კავკასიაშია გავრცელებული. აკაკი სინათლისა და სითბოს მოყვარული, გვალვაგამძლე მცენარეა. კარგად ეგუება მშრალ, ქვაღორღიან და კლდოვან ადგილებს. მის მაგარ მერქანს იყენებენ სადურგლო საქმეში. ქერქი შეიცავს მთრიმლავ ნივთიერებებს.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- მათიკაშვილი ვ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 246.