ძიომეი
| იმპერატორი სუსიუნი | |
|---|---|
| 舒明天皇 | |
| იაპონიის 34-ე იმპერატორი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 629 |
| მმართ. დასასრული: | 641 |
| წინამორბედი: | სუიკო |
| მემკვიდრე: | კოგიოკუ |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 593 |
| გარდ. თარიღი: | 641 |
| მეუღლე: | კოგიოკუ (პრინცესა ტაკარა) |
| მამა: | პრინცი ოსისაკა-ნო-ჰიკოჰიტო-ნო-ოე |
| დედა: | პრინცესა ნუკატე-ჰიმე |
იმპერატორი ძიომეი (იაპონ. 舒明天皇) (დ. 593 — გ. 641) — იაპონიის 34-ე იმპერატორი [1] მემკვიდრეობის ტრადიციული წესის მიხედვით. [2] ძიომეი ქვეყანას 12 წელი მართავდა. [3]
ტრადიციული ამბები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ძიომეის ტახტზე ასვლამდე მას ტამურად ან პრინც ტამურად მოიხსენიებდნენ, ხოლო იმპერატორად გახდმოს შემდეგ — ოკინაგატარასი ჰირონუკა ნო მიკოტოდ.[4]
ძიომეი იმპერატორ ბიდაცუს შვილიშვილი იყო, როგორც მამის, ისე დედის მხრიდან. მამამისი პრინცი ოსისაკა-ნო-ჰიკოჰიტო-ნო-ოე იყო, ხოლო დედა პრინცესა ნუკატე-ჰიმე, რომელიც ძიომეის მამის უმცროსი და იყო. [5]
პრინცი ტამურამ ტახტზე ბებიის, სუიკოს გარდაცვალების შემდეგ ავიდა. სუიკოს არ დაუსახელებია მემკვიდრე. სანამ გარდაიცვლებოდა თავისთან ტამურა და პრინცი სიოტოკუს შვილი პრინცი იამასირო-ნო-ოე იხმო და მათ რჩევები მისცა. მისი გარდაცვალების შემდეგ, სოგას კლანი ტამურას გვერდით დადგა და პრინცი იამასირო მოაკლეს.
ძიომეის მმართველობის დროს, სოგას კლანის ლიდერმა, სოგა ნო ემისიმ რამდენიმე პოლიტიკური რეფორმა გაატარა. იმპერატორის გარდაცვალების შემდეგ ტახტზე მისი მეუღლე და ძმიშვილიები ავიდნენ. ძიომეი 49 წლის ასაკში გარდაიცვალა. [6]
იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- William George Aston (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Delmer Brown and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. 10-ISBN 0-520-03460-0; 13-ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Basil Hall Chamberlain(1920). The Kojiki. Read before the Asiatic Society of Japan on 12 April, 10 May, and 21 June 1882; reprinted May 1919. OCLC 1882339
- Richard Ponsonby-Fane. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- H. Paul Varley (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. 10-ISBN 0-231-04940-4; 13-ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō), 安寧天皇 (3); retrieved 2011-10-19.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 4; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 251; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 89; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962-963.
- ↑ Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, p.263; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 37–38. Google წიგნებში
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 8.
- ↑ Varley, p. 129.
- ↑ Varley, p. 130.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
