ჩინეთის რეგიონები

ქვემოთ მოცემულია ჩინეთის სახალხო რესპუბლიკის 31 პროვინციული დონის ქვედანაყოფების სია. ჩინეთის ყოფილი ადმინისტრაციული მხარეები დაჯგუფებული 1949-1952 წწ. დღეისათვის ცნობილია როგორც ტრადიციული რეგიონები.

მიმოხილვა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

აღმოსავლეთი ჩინეთი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

.

ანხოი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ფუძიანი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ძიანსუ - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ძიანსი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
შანდუნი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ჯეძიანი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
შანხაი (პირდაპირ კონტროლირებადი მუნიციპალიტეტი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.

ფართობი: 795,837 კმ²; 832,028 (მათ შორის ტაივანის ტერიტორიაზე)
მოსახლეობა (2010): 384,364,968; 407,527,091 (მათ შორის ტაივანის ტერიტორიაზე)
მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 483/კმ²; 499/კმ² (მათ შორის ტაივანის ტერიტორიაზე)

ჩრდილო-აღმოსავლეთი ჩინეთი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ხეილუნძიანი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
გირინი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ლიაონინი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.

ფართობი: 793,300 კმ²
მოსახლეობა (2010): 109,520,844
მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 138/კმ²

ჩრდილოეთი ჩინეთი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ხებეი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
შანსი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
შიგა მონღოლეთი (ავტონომიური ოლქი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
პეკინი (პირდაპირ კონტროლირებად მუნიციპალიტეტი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ტიანძინი (პირდაპირ კონტროლირებად მუნიციპალიტეტი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.

ფართობი: 1,556,061 კმ²
მოსახლეობა (2010): 164,823,226
მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 105/კმ²

სამხრეთ-ცენტრალური ჩინეთი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ფართობი: 1,014,354 კმ²
მოსახლეობა (2010): 383,559,808
მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 378/კმ²

ცენტრალური ჩინეთი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ხენანი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ხუბეი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ხუნანი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.

ფართობი: 564,700 კმ²
მოსახლეობა (2010): 216,945,029
მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 384/კმ²

სამხრეთ ჩინეთი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გუანდუნი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ხაინანი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
გუანსი-ჯუანი (ავტონომიური ოლქი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ჰონგ-კონგი (სპეციალური ადმინისტრაციული ოლქი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
მაკაო (სპეციალური ადმინისტრაციული ოლქი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.

ფართობი: 449,654 კმ²
მოსახლეობა (2010): 166,614,779
მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 371/კმ²

ჩრდილო-დასავლეთი ჩინეთი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

განსუ - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ცინხაი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
შენსი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ნინსია-ხუეი (ავტონომიური ოლქი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
სინძიანი (ავტონომიური ოლქი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.

ფართობი: 1,612,800 კმ²
მოსახლეობა (2010): 96,644,038
მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 60/კმ²

სამხრეთ-დასავლეთი ჩინეთი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გუიჯოუ - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
სიჩუანი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
იუნანი - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ტიბეტი (ავტონომიური ოლქი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.
ჩუნცინი (პირდაპირ კონტროლირებად მუნიციპალიტეტი) - თავის მხრივ იყოფა სხვა ადმინისტრაციულ ერთეულებად.

ფართობი: 2,365,900 კმ²
მოსახლეობა (2010): 192,979,243
მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 82/კმ²

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]