ფუგა
ფუგა (ლათ. Fuga „გაქცევა, დარტყმა, შეხება“) — მრავალხმიანი ნაწარმოები, რომელიც წარმოადგენს ტონიკა-დომინანტურ იმიტაციას ერთი თემის დამუშავებით. ჩამოყალიბდა XVI-XVII საუკუნეებში. წარმოიშვა ვოკალური მოტეტისგან.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 417.