სეინეი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
იმპერატორი სეინეი
清寧天皇
იაპონიის 22-ე იმპერატორი
მმართ. დასაწყისი: 480
მმართ. დასასრული: 484[1]
წინამორბედი: იურიაკუ
მემკვიდრე: კენძო
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი: 444
გარდ. თარიღი: 484 (40 წლის)
მამა: იმპერატორი იურიაკუ
დედა: კაცურაგი ნო კარაჰიმე

იმპერატორი სეინეი (იაპონ. 清寧天皇;) (დ. 444 — გ. 484) — იაპონიის 22-ე იმპერატორი [2] მემკვიდრეობის ტრადიციული წესის მიხედვით. [3] იმპერატორი ქვეყანას 4 წელი მართავდა.

იმპერატორის ცხოვრების და მმართველობის წლები უცნობია.[4] ადრეული ხანის იმპერატორების პირობითი სახელები არ იყო მიღებული „ტრადიციული წესით“ იმპერატორ კამუს მმართველობამდე, რომელიც იამატოს დინასტიის 50-ე მონარქი იყო.[5]

კოძიკი და ნიჰონ შოკი წერდნენ, რომ სეინეი იმპერატორ იურიაკუს და კაცურაგი ნო კარაჰიმეს შვილი იყო. მისი ღვიძლი და პრინცესა ტაკუჰატაჰიმე იყო. მისი დაბადების სახელი სირაკა იყო. გადმოცემის თანახმად, როდესაც სირაკა დაიბადა მას თმა თეთრი ჰქონდა. [6] მამამისის გარდაცვალების შემდეგ, სეინეიმ თავისი ძმა, პრინცი ჰოსიკავა დაამარცხა და ტახტზე თავად ავიდა.

სეინეის საკუთარი შვილები არ ჰყოლია, თუმცა მოგივანებით ნაპოვნი, იაპონიის მე-17 იმპერატორის, რიტიუს 2 შვილიშვილი პრინცი ოკე და პრინცი ვოკე იმპერატორმა საკუთარ მემკვიდრეებად გამოაცხადა.[7]

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. "Genealogy of the Emperors of Japan" at Kunaicho.go.jp; retrieved 2013-8-28.
  2. Imperial Household Agency (Kunaichō), 安寧天皇 (3); retrieved 2011-10-19.
  3. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 4; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 251; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 89; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962-963.
  4. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 29.
  5. Aston, William George. (1896). Nihongi, pp. 109.
  6. Titsingh, p. 29; n.b., there is speculation that this unusual hair color suggests albinism.
  7. Aston, William. (1998). Nihongi, Vol. 1, pp. 373–377.