სარქარი
სარქარი (სპარს. სარქარ — ზედამხედველი, უფროსი):
- გვიანდელ ფეოდალურ საქართველოში:
- უფროსი, ზედამხედველი, მუშათუხუცესი; სამეურნეო დარგის მოხელე. სარქათების უფროსს სარქარბაში ერქვა.
- ერთგვარი ხაზინა, სხვადასხვანაირი საქონლის, სურსათისა და ფულის სათავს-საწყობი. სარქარს სარქარდარი განაგებდა.
- მორიგე ჯარის სარქარი (სარქარდა, სარქარდარი) სამხედრო-ადმინისტრაციულ ფუნქციებს აღასრულებდა (ჯარის „დაძახება“-გამოყვანა და მეთაურობა, ლაშქარს „დაკლებულთა“ და მაროდიორთა დასჯა).
- შუა აზიაში და ამიერკავკასიის ზოგიერთ ნაწილში:
- სახელმწიფო მოხელე, რომელიც სახაზინო აკრეფებს ხელმძღვანელობდა.[1]
- რუსეთის იმპერიაში:
- ბაქოს გუბერნიის შემახისა და გეოქჩაის მაზრებში და ელიზავეტპოლის გუბერნიის ზოგიერთ ნაწილში ეწოდებოდა მომთაბარეთა ჯოგების ზედამხედველებს.[1]
წყარო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული სამართლის ძეგლები, ი. დოლიძის გამოც., ტ. 12-3, თბ., 1965—1970; ტ. 5-6, თბ., 1974—1977
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- მასალები საქართველოს ეკონომიური ისტორიისათვის დანართი 1, 2, 3 წიგნების ლექსიკონი და საძიებლები, შეადგინა მ. ბერძენიშვილმა, თბ., 1957;
- სურგულაძე ი., საქართველოს სახელმწიფოსა და სამართლის ისტორიისათვის, ტ. 1, თბ., 1952;
- ფუტკარაძე ი., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 110.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 Саркар // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона. т. XXVIIIa. — СПб., 1900. — стр. 434.