ნიკოლოზ III

ნიკოლოზ III — საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ათოლიკოს-პატრიარქი 1250-1282 წლებში. საქართველოს ეკლესია მის დროს იმყოფებოდა ძლიერების ზენიტში. ნიკოლოზ II დიპტიქში იხსენიებოდა მე-6 ადგილზე.

კათალიკოსობის ხარისხი ევდემონ კათალიკოსის შემდეგ მიიღო. ამხელდა და ებრძოდა ქართულ სახელმწიფოებრივ ცხოვრებასა და გაბატონებულ კლასის ზედაფენებში ფეხმოკიდებულ განდგომა-განკერძოებულობას, მომხვეჭელობას, წარმართულ და მონღოლურ წესებს.

ნიკოლოზ III გაემგზავრა ურდოში, სადაც, მონგოლთა მიერ ნებისმიერი დაპყრობილი ქვეყნის ადგილობრივი რელიგიის მმართველი სტრუქტურის, მათ შორის, ეკლესიის გადასახადებიდან გათავისუფლების მონგოლური კანონითა და იმავ ეკლესიის დაცვის „იერლიყი“ („შეწყალების წიგნი“) - ის ძალით, ახლად დამტკიცდა მცხეთის საპატრიარქო სვეტიცხოველის ტაძრის, საეპისკოპოსოებისა და მონასტრების ნებისმიერი გადასახადისგან გათავისუფლება, შეუვალობა და პრივილეგია.

ბიბლიოგრაფია

1. „ბეთანიის მონასტრის ამბავი“.
2. „ლიპარით ორბელიანის ცხოვრება“.
3. „სია ქართველი მღვდელთმთავრებისა“.

ეკლესიის ავტორიტეტის დაცემის გამო ნიკოლოზ III-მ ვერ შეძლო გადამჭრელი ზომების მიღება, ამიტომ გადადგა და თვითონვე აკურთხა კათოლიკოს-პატრიარქად აბრაჰამ I.

იხილეთ აგრეთვე

• საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მეთაურები

ლიტერატურა

• ბ. ლომინაძე, ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 433.
• საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქები, რ. მეტრეველის რედაქციით, "ნეკერი", თბ., 2000
• „ქართული მწერლობა მეცამეტე საუკუნიდამ მეთექვსმეტე საუკუნემდე“, თბ., 1855, გვ. 3