ნეობაროკო
ნეობაროკო — ხელოვნების ქმნილებები, რომელშიც გამოყენებულია ბაროკოს სტილის მნიშვნელოვანი ასპექტები, თუმცა ბაროკოს პერიოდს არ განეკუთვნება. ეს ეხება მუსიკას, არქიტექტურას, მხატვრობასა და დეკორატიულ ხელოვნებას, თუმცა ყველაზე ხშირად მუსიკასა და არქიტექტურაში გამოიყენება.
ნეობაროკოს არქიტექტურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ნეო-ბაროკოს არქიტექტურის რამდენიმე თვალსაჩინო ნიმუშია:
- აშტონის მემორიალი, ლანკასტერი, ინგლისი
- ბელოსელსკი-ბელოზერსკის სასახლე, სანქტ-პეტერბურგი, რუსეთი
- კრისტიანსბორგის სასახლე, კოპენჰაგენი, დანია
- ორთაქის მეჩეთი, სტამბოლი, თურქეთი
- გარნიეს სასახლე (პარიზის ოპერა), პარიზი, საფრანგეთი
- ზემპერის ოპერა, დრეზდენი, გერმანია
- სცეჩენის სამკურნალო აბანო, ბუდაპეშტი, უნგრეთი
არსებობს ასევე რამდენიმე პოსტ-მოდერნისტული შენობა, რომელიც ბაროკოს სტილშია ნაგები, მაგ. მოცეკვავე სახლი (პრაღა) ვალდო მილუნიჩისა და ფრენკ გერის მიერ.
ნეობაროკოს მუსიკა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- იხ. აგრეთვე ნეოკლასიციზმი მუსიკაში
ქვემოთ მოყვანილია ზოგიერთი კომპოზიტორი, რომელიც საკუთარ ნაწარმოებებში ბაროკოს იდიომებსა და ფორმებს იყებდა ბაროკოს პერიოდის შემდეგ:
- ბეთჰოვენი, ლუდვიგ ვან (1770–1827), გერმანელი
- ბურმანი, ჰენდრიკ (1951–), ნიდერლანდელი
- ჰინდერმიტი, პოლ (1895–1963), გერმანელი
- ლუტენი, ელოდი (1950–), დაბ. ფრანგი, შემდეგ აშშ-ის მოქალაქე
- ლუტოსლავსკი, ვიტოლდ (1913–1994), პოლონელი
- მოია, მარკ (1980–), ამერიკელი
- მოცარტი, ვოლფგანგ ამადეუს (1756–1791), ავსტრიელი
- სტრავინსკი, იგორ (1882–1971), რუსი