ნახურ-დაღესტნური ენები

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
  ნახური ენები
  ხუნძურ-ანდიურ-დიდოური ენები
  დარგუული ენები
  დიდოური ენები
  ლაკური ენა
  ლეზგიური ენები და ხინალუღური

ნახურ-დაღესტნური ენები[1]იბერიულ-კავკასიურ ენათა ოჯახის ჩრდილო-აღმოსავლური ჯგუფი. აერთიანებს ნახურ და დაღესტნურ ენებს. გავრცელებულია რუსეთის ფედერაციის ჩეჩნეთის, ინგუშეთის, დაღესტნის რესპუბლიკებში და აგრეთვე საქართველოსა და აზერბაიჯანის ზოგ რაიონში.

კლასიფიკაცია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ნახური ენები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დაღესტნური ენები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. მ. ქურდიანი, „იბერიულ-კავკასიური ენათმეცნიერების საფუძვლები“, თსუ, 2007