კენოტაფი
კენოტაფი (ბერძ. κενοτάφιον; κενός — ცარიელი და τάφος — საფლავი) — საპატიო მონუმენტი ერთი ან რამდენიმე გარდაცვლილისათვის. ჩვეულებრივი საფლავისაგან განსხვავებით კენოტაფი მხოლოდ მიცვალებულის მოსაგონად და გახსენებისთვისაა განკუთვნილი და არ შეიცავს გვამს. ხშირად ერთად რამდენიმე კენოტაფს აგებენ და ნეკროპოლის სახეს აძლევენ.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Günter Behm-Blancke: Kultur und Stammesgeschichte der Elb-Havelgermanen des 3.–5. Jahrhunderts. Opfer und Magie im germanischen Dorf der römischen Kaiserzeit. (Neue Ausgrabungsergebnisse). Hrsg. von Jan Bemmann & Morten Hegewisch. Beier & Beran 2005
- Hans Bonnet: Kenotaph, in: Lexikon der ägyptischen Religionsgeschichte, Hamburg 2000 ISBN 3-937872-08-6 S. 374f.
- Gerald Görmer: Zum Problem der so genannten Grabdepots und Kenotaphe. In: EAZ, Ethnogr.-Archäol. Zeitschr. 48, 2007, S. 419–4
- Wolfgang Helck/Eberhard Otto (Ägyptologe)|Eberhard Otto: Kenotaph, in: Kleines Lexikon der Ägyptologie, Harrassowitz Verlag Wiesbaden, 1999 ISBN 3-447-04027-0 S. 143.