ტრუმენ კაპოტე

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
(გადამისამართდა გვერდიდან კაპოტე, ტრუმენ)
ტრუმენ კაპოტე
ინგლ. Truman Capote
დაბადების თარიღი 30 სექტემბერი, 1924(1924-09-30)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17]
დაბადების ადგილი ახალი ორლეანი[1]
გარდაცვალების თარიღი 25 აგვისტო, 1984(1984-08-25)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] (59 წლის)
გარდაცვალების ადგილი ლოს-ანჯელესი, აშშ[1]
დასაფლავებულია ვესტვუდის სასაფლაო
საქმიანობა სცენარისტი[1] , რომანისტი, მწერალი[1] [17] , დრამატურგი, ავტობიოგრაფი, მსახიობი[1] [17] და ჟურნალისტი[17]
ენა ინგლისური ენა
მოქალაქეობა  აშშ
ალმა-მატერი გრინვიჩის უმაღლესი სკოლა და დუაიტის სკოლა
ჟანრი სამხრეთული გოთიკა
Magnum opus ცივსისხლიანი და საუზმე ტიფანისთან
ჯილდოები ო. ჰენრის პრემია
მეუღლე
ხელმოწერა

ტრუმენ კაპოტე (ინგლ. Truman Capote; დ. 30 სექტემბერი, 1924, ახალი ორლეანი, ლუიზიანის შტატი — გ. 25 აგვისტო, 1984, ლოს-ანჯელესი) — ამერიკელი მწერალი, ცნობილი მისი 'დოკუმენტური რომანით' (ფრაზა, რომელიც თავად გამოიყენა პირველად ჟურნალიზმში ლიტერატურული ასპექტის შეტანის გამოსახატავად) "In Cold Blood" (ინგლ. ცივსისხლიანი) და ნოველით "Breakfast at Tiffany's" (ინგლ. საუზმე ტიფანისთან). ორივე მათგანი ადაპტირებულია კინოფილმებში. მისი ნამუშევრები ლიტერატურულ სამყაროში კლასიკადაა ქცეული.

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სიყმაწვილე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ტრუმენ კაპოტე დაიბადა ახალ ორლეანში, ლუიზიანას შტატში. დედამისი იყო 17 წლის ლილი მეი, მამა-არკულუს პერსონსი, გამყიდველი. როდესაც კაპოტე იყო ოთხი წლის მისი მშობლები დაშორდნენ, პატარა კაპოტე კი დედამისის ნათესსავებთან გააგზავნეს, მონროვილში, ალაბამას შტატში. იქ, კაპოტეს ზრდიდა დედამისის შორეული ნათსავი ნენი რამბლი ფოლკი. მოგვიანებით უკვე მწერალმა, თავისი აღმზრდელი აღწერა მოთხრობაში "შობის ხსოვნა". მონროვილში ტრუმენი იყო ჰარპერ ლის მეზობელიცა და მეგობარიც. ჰარპერ ლიმ, რომელიც ასევე მწერალი გამოვიდა, თავის წიგნში "კაჭკაჭის მკვლელობა" ტრუმენ კაპოტე განასახიერა დილის პერსონაჟში.

მარტოსულმა კაპოტემ, თვითონ ისწავლა წერა-კითხვა, სანამ სკოლაში შევიდოდა. ხუთი წლის ასაკიდანვე, ტრუმენს თან დაჰქონდა ლექსიკონი და ბლოკნოტი, ათი წლის ასაკში კი უკვე წერდა მოთხრობებს. ამავე პერიოდში მას შეარქვეს ბულდოგი. შესაძლოა, 1930-იანი წლების პოპულარული დეტექტიური ფილმის "ბულდოგ დუმონდთან"-ბულდოგი ტრუმენი, ფონეტიკური მსგავსების გამო

შაბათობით იგი მიდიოდა მონროვილიდან მობილში, ათი წლისამ კი მონაწილეობა მიიღო ბავშვ მწერალთა კონკურსში მოთხრობით "მოხუცი ქალბაქონი ბასიბოდი".

1933 წელს იგი ჩავიდა ნიუ-იორკში დედამისთან და მის მეორე ქმართან ჯოზეფ კაპოტესთან. ჯოზეფ კაპოტემ, რომელიც იყო კუბაში დაბადებული ქსოვილების გადამყიდველი, იშვილა თავისი გერი და დაარქვა ტრუმენ გარსია კაპოტე. რამდენიმე ხანში, ჯოზეფ კაპოტეს დაბრალდა ფულის გაფლანგვა და ოჯახს მატერიალურად გაუჭირდა. ამის გამო, ისინი იძულებული გახდნენ პარკ ავენიუზე გადასულიყვნენ საცხოვრებლად. 11 წლის ტრუმენმა სერიოზულად დაიწყო მოთხრობების წერა, დღეში სამი საათი. მოგვიანებით იგი იხსენებდა: "11 წლის ასაკში მე დავიწყე მართლაც სერიოზულად წერა. "სეროზულად", ამას ვამბობ იმ თვალსაზრისით, რომ სხვა ბავშვები მიდიოდნენ სახლში, რათა ემეცადინათ პიანინოზე, ვიოლინოზე ან სხვა რამეზე, მე სკოლიდან ვბრუნდებოდი სახლში იმისათვის, რათა მეწერა დღეში სამი საათი. მე აკვიატებული მქონდა წერა". 1935 წელს ტრუმენი შევიდა "ტრინიტის სკოლაში". შემდეგ კი ესწრებოდა "წმინდა იოსების სამხედრო აკადემიაში". 1939 წელს კაპოტეების ოჯახი საცხოვრებლად გრინვიჩში გადავიდა, სადაც კაპოტემ სწავლა განაგრძო გრინვიჩის კოლეჯში. იქ,იგი წერდა სკოლის ორივე სალიტერატურო ჟურნალისთვის: The Green Witch-ისთვის და სკოლის გაზეთისთვის. 1942 წელს, ნიუ იორკში დაბრუნების შემდეგ, მან სწავლა განაგრძო დუაითის სკოლაში, რომელიც დღემდე მისი სახელობისაა.

17 წლის კაპოტემ დაასრულა სწავლა და მუშაობა დაიწყო ჟურნალში ნიუ-იორკერი (ჟურნალი). 1954 წელს ტრუმენის დედა, რომელიც ალკოჰოლზე დამოკიდებული გამხდარიყო, საძილე აბების ზედმეტი დოზით თავი მოიკლა.

პიროვნება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ტრუმენ კაპოტე იყო 160 სმ-სი სიმაღლის და დაუფარავად ჰომოსექსუალი მაშინ, როცა ჰომოსექსუალობა ხელოვანთა წრეში მიღებული იყო, თუმცა მაინც ტაბუდადებულ თემად რჩებოდა. მის პირველ სერიოზულ საყვარელთაგან იყო სმიტის კოლეგიის პროფესორი ნიუტონ არვინი, რომელმაც მიიღო "წიგნის ეროვნული ჯილდო" ჰერმან მელვილის ბიოგრაფიისთვის.

კაპოტეს ჰქონდა მისთვის დამახასიათებელი ხმის მაღალი ტემბრი და მანერული საუბარი. ჰქონდა საკუთარი სტილი და უყვარდა სიცრუეების გავრცელება. ის ხშირად ამტკიცებდა, რომ პირადად იცნობდა ისეთ ადამიანებს, რომელთაც ცხოვრებაში არც შეხვედრია. მაგალითად, გრეტა გარბო. აგრეთვე დაუფარავად ამტკიცებდა, რომ ჰქონდა სასიყვარულო კავშირები იმ კაცებთან, ვისზეც ფიქრობდა, რომ იყვნენ ჰეტეროსექსუალები, მათ შორის ეროლ ფლინზე. მას იტაცებდა ურთიერთობა ავტორებთან, კრიტიკოსებთან, ბიზნესის მაგნატებთან, ქველმოქმედებთან, ჰოლივუდისა და თეატრის მსახიობებთან, მეფური წარმომავლობის ხალხთან, არ აქვს მნიშვნელობა ამერიკის შეერთებული შტატებში იქნებოდნენ დაბადებული თუ მის საზღვრებს გარეთ. იგი დიდი ხნის მანძილზე ექიშპებოდა მწერალ გორ ვიდალს. თავისი საყვარელი მწერლების გარდა, კაპოტე ქებას რა იშურებდა სხვა მწერლების მიმართ. ლესი ფოსბური იყო ერთ-ერთი მწერალთაგანი, რომლის ნაწარმოებით მოიხიბლა კაპოტე. ასევე, აღტაცებული იყო ენდი უორჰოლის წიგნით "ენდი უორჰოლის ფილოსოფია: ანიდან ბანიმდე და უკან".

მეგობრობა ჰარპერ ლისთან[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კაპოტე მთელი თავისი სიცოცხლის მანძილზე მეგობრობდა ბავშვობის მეგობარ ჰარპერ ლისთან. მეტიც, თავის მოთხრობაში "სხვა ხმები, სხვა ოთახები", იდაბელის პერსონაჟის რეალური პროტოტიპი სწორედ ჰარპერ ლი არის. თავად ჰარპერ ლიმ, კი თავის პულიცერის ორდენოსან წიგნში "მოკლა ჩხიკვი", დილის პერსონაჟი კაპოტეს მსგავსად, ნიჭიერ, შეუპოვარ და არადამაკმაყოფილებელი ოჯახური მდგომარეობის მქონე ადამიანად წარმოაჩინა. კაპოტე, ლოურენს გრობელთან ინტერვიუში ამბობს:

"ქალბატონი და ბატონი ლი, ჰარპერ ლის მშობლები ჩვენთან ძალიან ახლოს ცხოვრობდნენ. ჰარპერი იყო ჩემი საუკეთესო მეგობარი. ოდესმე წაგიკითხავთ მისი წიგნი მოკლა ჩხიკვი? მე ვარ პერსონაჟი იმ წიგნში, რომელშიც მოქმედება ხდება ალაბამას პატარა ქალაქში, სადაც ჩვენ ვცხოვრობდით ბავშვობაში".

საუზმე ტიფანისთან[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

წიგნში „საუზმე ტიფანისთან: ნოველა და სამი მოთხრობა“ კაპოტემ გაააერთიანა ნოველა „საუზმე ტიფანისთან“ და სამი მოთხრობა: „ყვავილევის სახლი“, „ბრილიანტის გიტარა“ და „შობის ხსოვნა“. ნოველის, „საუზმე ტიფანისთან“, მთავარი პერსონაჟი არის ჰოლი გოლითლი, რომელიც კაპოტეს შეთხზულ ბელეტრისტულ პერსონაჟთაგან გამორჩეულია, ხოლო ნოველის პროზის სტილით მოხიბლულმა ნორმან მეილერმა კაპოტეს უწოდა: „ჩემი თაობის ყველაზე სრულყოფილი მწერალი“.

თავად კაპოტემ როი ნიუქუისტთან (ქაუნტერფოინთ, 1946) ინტერვიუში განაცხადა:

„მე ვფიქრობ, რომ აქამდე მქონდა ორი წარმატება. ერთი იყო ის, რომ ადრე განვვითარდი. ახალგაზრდა ადამიანი, რომელმაც მოასწრო და გამოსცა მთელი სერია წიგნებისა, რომლებიც იყო შთამბეჭდავი. მე შემიძლია წავიკითხო ისინი, როგორც სხვისი ნაწერები და შევაფასო, როგორც საუკეთესო... ჩემი მეორე წარმატება უკვე დაიწყო. ვფიქრობ, რომ ეს წინსვლა დაიწყო საუზმე ტიფანისთან გამოქვეყნებისთანავე. იგი სხვა გადმოსახედიდან არის დაწერილი, დაწერილია განსხვავებული ხარისხის პროზით. აშკარაა, რომ პროზა არის განვითარებადი-იგი ხდება უფრი ნათელი და მსუბუქი. თუმცა მე მაინც მგონია, რომ ვერსად მივაღწიე იმას, რისკენაც მივილტვი, სადაც მსურს, რომ მივიდე, ამის მიღწევა ძალიან ძნელია. იქნებ ეს ახალი წიგნი არის მიზანთან ყველაზე ახლოს ახლოს“.

გარდაცვალება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ტრუმენ კაპოტე გარდაიცვალა ლოს-ანჯელესში 1984 წლის 25 აგვისტოს 59 წლის ასაკში.

გამომძიებლის თქმით სიკვდილის მიზეზი გახდა: "ღვიძლის დაავადება გამოწვეული მრავალგზის მოწამვლით". იგი დაიღუპა თავისი ძველი მეგობრის ჯოანა კარსონის სახლში. ჯოანა იყო ცნობილი ამერიკელი წამყვანის ჯონ კარსონის ცოლი. თავად კაპოტე მრავალჯერ ყოფილა კასონის ღამის შოუს სტუმარი. კაპოტე დაკრძალეს უესტვუდის მემორიალურ სასაფლაოზე, ლოს-ანჯელესში, თავისი ხანგრძლივი კომპანიონის ჯეკ დანფის გვერდით. დანფი დაიღუპა 1992 წელს, 1994 წელს კი მისი და კაპოტეს ფერფლი მიმოფანტეს ბრიჯჰემფტონსა და მაგ-ჰარბორს შორის, ლონგ-აილენდზე. კაპოტე საკუთრებას ფლობდა პალმ სფრინგსა და შვეიცარიაში, სადაც ძირითადად სეზონურად ჩადიოდა ჯეკ დანფი, და მთავარი რეზიდენცია გაერთიანებული ერების პლაზაზე, ნიუ იორკში. კაპოტეს სურვილი აღსრულდა დანფის სიკვდილის შემდგომ, როცა დაარსდა სხვადასხვა პრიხზები და გრანტები ლიტერატურის განსავითარებლად, მათ შორის "ლიტერატურის კრიტიციზმის ტრუმენ კაპოტეს სახელობის ჯილდო ნიუტონ არვინის მახსოვრობაში", რომელიც არამარტო კაპოტეს, ნიუტონ არვინის მიმართ პატივის მიგება იყო. კრიტიკოსის მიმართ, რომელიც იძულებული გახდა დაეტოვებინა სმიტის კოლეგია გამომჟღავნდა რა მისი ჰომოსექსუალობა.

კაპოტეს სიკვდილის შემდგომ ახალგაზრდა მწერალმა გორ ვიდალმა აღწერა მისი გარდაცვალება "კარგი კარიერისკენ სვლა".

შრომები კაპოტეს შესახებ[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დოკუმენტური ფილმები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

"ტრუმენისგან სიყვარულით"(1966), ასე დაასათაურეს 29 წუთიანი დოკუმენტური ფილმი კაპოტეს შესახებ ფილმის რეჟისორებმა: დევიდ და ალბერტ მაილსებმა და შარლოტ ზუერინმა. ფილმში მოქმედება ხდება კაპოტეს სახლში ლონგ-აილენდზე, სადაც ინტერვიუს წერს ნიუსუიკის ჟურნალისტთან და საუბრობს მოთხრობის "ცივსისხლიანის" შესახებ. მეორე ფილმი კაპოტეს შესახებ, "სტუმრობა ტრუმენ კაპოტესთან", გადაიღეს ეროვნული სასწავლო ტელევიზიის დაკვეთით, რომელმაც მთელს მის სამაუწყებლო ტელექსელებში აჩვენა ფილმი. "ტრუმენ კაპოტე:მცირე ტერორი" არის მომდევნო დოკუმენტური ფილმი, რომელიც გადაიცა 2004 წლის 26 აპრილს ბიოგრაფიული ფილმების სერიებში. 2005 წელს კი ფილმის DVD ვერსიაც გამოვიდა.

მხატვრული ფილმები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კაპოტეს ბავშვობა აღწერილია თავის მოთხრობაში "შობის ხსოვნა"(1956), რომელიც ადაპტირებული არის სატელევიზიო ჩვენებისთვის და თავადვე ახმოვანებს. ფილმი, რომლის რეჟისორიც იყო ფრენკ პერი, გამოვიდა 1966 წლის 21 დეკემბერს. მონაწილეობდა ჯერალდინ პეიჯი. ფილმმა ემის ჯილდო დაიმსახურა. ტელემოთხრობა მოგვიანებით გაერთიანდა პერის ფილმ-ტრილოგიაში ("კაპოტეს ტრილოგია",1969), რომელიც ასევე შეიცავდა "მირიამსა" და "სამოთხის ბილიკებს შორის". სატელევიზიო ფილმი ტრუმენ კაპოტეს "შობის ხსოვნა" არის რეჟისორ გლენ ჯორდანის 1997 წლის ახალი გადაღება, რომელშიც თამაშობენ პერი დიუკი და ფაიფერ ლორი.

1961 წელს ბლეიქ ედუარდსმა გადაიღო ფილმი ნოველის, „საუზმე ტიფანისთან“, მიხედვით. ჰოლი გოლითლის როლს კი ასრულებდა ოდრი ჰეპბერნი. ბევრი თანხმდება, რომ ეს როლი იყო მისი კარიერისთვის ერთ-ერთი განმსაზღვრელი, თუმცა კაპოტე არ დათანხმდა იგი ფართო აუდიტორიისთვის ეჩვენებინათ.

კაპოტე ახმოვანებს თავის მოთხრობას "მადლიერი სტუმრები", რომელიც არის გაგრძელება მოთხრობისა "შობის ხსოვნა". რეჟისორი ფრენკ პერია, ხოლო ჯერალდინ ფეიჯმა ისევ მოიგო ემის ჯილდო საათიან ტელემოთხრობაში.

ცივსისხლიანი ორჯერ არის ფილმად ადაპტირებული. პირველად 1967 წელს რიჩარდ ბრუკსმა გადაიღო "ცივსისხლიანი", მთავარ როლებში რობერტ ბლეიკი და სკოტ უილსონი მონაწილეობდნენ. ფილმის გადაღება კანზასის ტერიტორიაზე მიმდინარეობდა. მეორედ კი 1996 წელს ერიკ რობერტსისა და ენტონი ედუარდსის მონაწილეობით "ცივსისხლიანის" მცირე სერიები გადაიღო ჯონატან კაპლანმა.

ნეილ სიმონის ფილმში მკვლელობა სიკვდილით (1976), კაპოტე ასარულებს ერთ-ერთ მთავარ როლს. კაპოტეს კინოგმირი ლიონელ ტვეინი, ეული მილიონერი, თავისთან სადილად პატიჟებს მსოფლიოში განთქმულ დეტექტივებს მკვლელობის გამოსარკვევად. ნამუშევარმა მას ოქროს გლობუის შესძინა. ლიონელ ტვეინი არის ძალზე კრიტიკული დეტექიური ნაწარმოებების მიმართ.

ვუდი ალენის ფილმში, „ენი ჰოლი“, არის სცენა სადაც ელვაი და ენი აკვირდებიან პარკში გამვლელებს. ელვაი ამბობს: „შეხედე, ვიღაც არის გამარჯვებული ტრუმენ კაპოტესთან მსგავსების შეჯიბრში“. გამვლელი სინამდვილეში არის ტრუმენ კაპოტე, რომელიც ფილმში ანაზღაურების გარეშე მიიღებს მონაწილეობას.

"სხვა ხმები, სხვა ოთახები", გადაიღო დევიდ სპეკმა 1995 წელს, მთავარ როლში ჯოელ სანსომი.

2005 წელს რეჟისორმა ბენეტ მილერმა გადაიღო ბიოგრაფიული ფილმი „კაპოტე“, რომელშიც კაპოტეს როლს ფილიპ სეიმურ ჰოფმანი ასრულებს. ჰოფმანმა ამ როლისათვის მიიღო ოსკარი საუკეთესო მსახიობი კაცისთვის და სხვა მრავალი ჯილდო[18].

ბიბლიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

წელი სახელწოდება შენიშვნა
1945 მირიამი მოკლე მოთხრობა; გამოქვეყნდა ჟურნალში მადმუაზელი
1948 სხვა ხმები, სხვა ოთახები ნოველა
1949 ღამის ხე და სხვა მოთხრობები მოკლე მოთხრობების კრებული
მიახლოებით 1949 ზაფხულის კრუიზი ნოველა; სიკვდილშემდგომ გამოქვეყნდა 2005
1951 ბალახის ხმა ნოველა
1952 ბალახის ხმა პიესა
1953 ეშმაკის ცემა ორიგინალური სცენარი
1954 ყვავილების სახლი ბროდვეის მიუზიკლი
1956 მუზების ესმით
1956 "შობის ხსოვნა" მოკლე მოთხრობა; გამოქვეყნდა ჟურნალში მადმუაზელი
1957 "ჰერცოგი თავის მამულში" მარლონ ბრანდოს პორტრეტი; გამოქვეყნდა გაზეთში ნიუ-იორკერი; ახლიდან გამოქვეყნდა სიცოცხლის ისტორიები: პროფაილები ნიუ იორკერიდან (2001)
1958 საუზმე ტიფანისთან ნოველა
1960 უდანაშაულონი სცენარი
1963 ტრუმენ კაპოტეს რჩეული ნაწერები
1966 ცივსისხლიანი კაპოტე მეორეჯერ ხდება ედგარის ჯილდოს მფლობელი(1966) საუკეთესო კრიმინალური წიგნის ავტორობისთვის
1968 მადლიერი სტუმრები სადღესასწაულო მოთხრობა გამოქვეყნდა როგორც სასაჩუქრო წიგნი
1973 ძაღლების ყეფა სამოგზაურო წერილები და პიროვნული ესკიზების კრებული
1975 "Mojave" და "La Cote Basque, 1965" მოკლე მოთხრობები კრებულში შეწყალებული მლოცველები; გამოქვეყნდა ჟურნალში ესქუაირი
1976 "უნადავლო ურჩხულები" და "ქეით მაკკლოუდი" მოკლე მოთხრობები კრებულში შეწყალებული მლოცველები; გამოქვეყნდა ჟურნალში ესქუაირი
1980 მუსიკა ქამელეონებისთვის ტრუმენ კაპოტეს მოკლე მოთხრობების კრებული, ბელეტრისტული და არაბელეტრისტული
1983 ის შობა სადღესასწაულო მოთხრობა გამოქვეყნდა როგორც სასაჩუქრო წიგნი
1987 შეწყალებული მლოცველები: დაუსრულებელი ნოველა სიკვდილშემდგომ გამოქვეყნდა
1987 კაპოტეს მკითხველი ტრუმენ კაპოტეს მოკლე მოთხრობების კრებული, ბელეტრისტული და არაბელეტრისტული
2004 ტრუმენ კაპოტეს მოთხრობები ოცი მოკლე მოთხრობის ანთოლოგია
2004 საკმაოდ მცირე სიამოვნებისთვის: ტრუმენ კაპოტეს წერილები კაპოტეს ბიოგრაფის ჯერალდ კლარკის რედაქტორობით
2005 ზაფხულის კრუიზი
2007 პორტრეტები და დაკვირვებები: ტრუმენ კაპოტეს ესსეები აქვეყნებს Random House

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 Deutsche Nationalbibliothek Record #118518992 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
  2. ↑ 2.0 2.1 Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  3. ↑ 3.0 3.1 SNAC — 2010.
  4. ↑ 4.0 4.1 ბროდვეის ინტერნეტ მონაცემთა ბაზა — 2000.
  5. ↑ 5.0 5.1 Nationalencyklopedin — 1999.
  6. ↑ 6.0 6.1 Find a Grave — 1996.
  7. ↑ 7.0 7.1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  8. ↑ 8.0 8.1 Discogs — 2000.
  9. ↑ 9.0 9.1 filmportal.de — 2005.
  10. ↑ 10.0 10.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  11. ↑ 11.0 11.1 Vegetti Catalog of Fantastic Literature
  12. ↑ 12.0 12.1 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  13. ↑ 13.0 13.1 GeneaStar
  14. ↑ 14.0 14.1 Roglo — 1997. — 9000000 ეგზ.
  15. ↑ 15.0 15.1 Babelio — 2007.
  16. ↑ 16.0 16.1 Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija — 2009.
  17. ↑ 17.0 17.1 17.2 17.3 17.4 The Fine Art Archive — 2003.
  18. ↑ კაპოტე. კინოფილმების ინტერნეტ-მონაცემთა ბაზა.
ბიოგრაფია ეს სტატია პიროვნების შესახებ ჯერჯერობით ესკიზია. თქვენ შეგიძლიათ დაგვეხმაროთ მის შევსებაში.


მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ტრუმენ_კაპოტე&oldid=4548946“-დან