იოანე ლაზი
იოანე ლაზი იოანე ქართველი, მითრიდატე, იეროთეოსი (გ. დაახლოებით 464-465, სირია) — ქართველი ფილოსოფოს-თეოლოგი, პეტრე იბერის თანამოაზრე და მეგობარი. ცხოვრობდა საქართველოსა და კონსტანტინოპოლში, სადაც თანამშრომლობდა პროკლე დიადოქოსთან. პეტრე იბერთან ერთად ითვლება არეოპაგიტიკის ავტორად.
ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
იოანე ლაზი დაიბადა ეგრისში. სიმონ ყაუხჩიშვილის აზრით, იოანე ლაზი კოლხეთის რიტორიკული სკოლის წარმომადგენელი იყო. იგი ბავშვობის წლებიდან ასწავლიდა უფლისწულ პეტრე იბერს ( ერისკაცობაში მურვანს). იოანე ლაზი თან გაჰყვა შექმნილი პოლიტიკური ვითარების გამო კონსტანტინეპოლში, კეისარ თეოდოსი II-ის კარზე ერთგულების გარანტად მძევლად გაგზავნილ ქართველ უფლისწულს. „ქართლის ცხოვრება“ გვამცნობს, რომ ბიზანტიის კეისარი თეოდოსი პეტრეს „ვითარცა ძესა თჳსსა ზრდიდა ფუფუნებითა დიდითა“. პეტრე და იოანე ორივენი ბერად აღიკვეცენ იერუსალიმში და სიკვდილამდე ერთად ეწეოდნენ სამონასტრო საქმიანობას. იოანე ლაზი იყო ღრმადმორწმუნე, მორჩილებით, ზნეობით, რწმენით და თავმდაბლობით შემკული მონაზონი. იგი სიცოცხლის ბოლომდე ერთგულებდა თავის მოწაფესა და მეგობარს, სასახლეშიც და შემდგომაც - ეგვიპტეში, სირიასა და პალესტინაში, იმდროინდელი აღმოსავლური სამყაროს ინტელექტუალურ ცენტრებში, სადაც პეტრე იბერს უხდებოდა მოღვაწეობა. პეტრე იბერის ბიოგრაფის, იოანე რუფუსის ცნობით, ცხოვრების გარკვეული ნაწილი იოანე ლაზმა პეტრე იბერთან ერთად იერუსალიმის იბერთა მონასტერში გაატარა, რომელიც პეტრეს მიერ არის აგებული. ეს ფაქტი ქართული წყაროების მიხედვითაც დასტურდება.
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 190.