ვლადიმერ გაგუა

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ გაგუა.

ვლადიმერ ვლადიმერის ძე გაგუა (დ. 1 მარტი, 1927, სოფელი კოტიანეთი, სენაკის რაიონი — გ. 1982) — ქართველი პედაგოგი. პედაგოგიურ მეცნიერებათა დოქტორი (1971), პროფესორი (1975), პედაგოგიურ მეცნიერებათა ნამდვილი წევრი (1995), ამავე აკადემიის ვიცე პრეზიდენტი. საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე (1985).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1951 წელს დაამთავრა თბილისის ფილოსოფიის ფაკულტეტი ფსიქოლოფიური განხრით. 1951–1954 წლებში მუშაობდა თბილისის ქალტა 35-ე საშუალო სკოლაში ფსიქოლოგიისა და ლოგიკის მასწავლებლად. 1954 წლიდან ი. გოგებაშვილის სახელობის პედაგოგიურ მეცნიერებატა სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ასპირანტია, 1957–1959 წლებში — ჟურნალი „სკოლა და ცხოვრების“ პედაგოგიური განყოფილების გამგე. 1959 წლიდან მუშაობდა თბილისის სულხან-საბა ორბელიანის სახელობის პედაგოგიურ ინსტიტუტტში პედაგოგიური კათედრის დოცენტად, პროფესორად, კათედრის გამგედ, 1988–1991 წლებში — ინსტიტუტის რექტორად. 1993 წლიდან ხელმძღვანელობდა ამავე ინსტიტუტის დიდაქტიკის ლაბორატორიას. დაჯილდოებულია ი. გოგებაშვილის მედლით (1990).

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]