მაისი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
(გადამისამართდა გვერდიდან ვარდობისა)
<< მაისი >>
ორშ სამ ოთხ ხუთ პარ შაბ კვი
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31
2024

მაისი (ლათ. Maius) — გრიგორიანული კალენდრის მეხუთე თვე. მასში 31 დღეა.

სახელი ეწოდა ნაყოფიერების რომაული ღვთაების, მერკურის დედის, მაიას მიხედვით. მაისის ძველქართული სახელწოდებაა ვარდობისა, ვარდობისთვე.

მაისი არის გაზაფხულის თვე ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში და შემოდგომისა — სამხრეთ ნახევარსფეროში.

მაისის ზოდიაქოს ნიშნებია კურო და მარჩბივი.

არც ერთი თვე არ იწყება კვირის იმ დღით, რითაც მაისი.

ვარდობისა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კორნელი კეკელიძე ვარდობისას 3 აპრილი — 2 მაისით საზღვრავდა[1].

კ. კეკელიძის აზრით[2] „ვარდობისაჲ“ (თთუე) წმინდა ქართული სახელია, რომელიც აღნიშნავს ვარდის ან ზოგადად ყვავილის გაშლის სეზონს. ამიტომაცაა რომ მას ბიბლიის ძველ ვერსიებში ეწოდება აგრეთვე „თვე ყვავილობისაჲ“[3]. ვარდობისა და ყვავილობის თვის შესატყვისად ბიბლიის სხვა ადგილებში გამოიყენება თთუე ახალთაჲ ანუ ახლისაჲ[4], რაც უდრის ბერძნული ბიბლიის — „έν μηνί τών“, სლავურის — „месяц новых плодов“, ხოლო ებრაულ ბიბლიაში, აქედან რუსულშიც, ამ სახელებს უდრის თვის სახელი „ავივ“.

ვიკიციტატა
„ჟამსა მას თთჳსა ვარდობისასა, რამეთუ თთუესა მას ყუავილობისასა გამოხუედ შენ ქუეყანით ეგჳპტით[5].“
ვიკიციტატა
„და კუალად ტანჯვაჲ ვარდობისა თთუესა ათცხრამეტსა[6].“
ვიკიციტატა
„თთუესა ივნისსა კთ. ჴსენებაჲ წმიდათა მოციქულთა პეტრჱსი და პავლჱსი ჰრომეს შინა უწინარჱს რვისა დღისა ვარდობისა[7].“

საყურადღებოა, რომ ებრაელების მეორე თვეს, რომელიც დაახლოებით იმავე სეზონში მოდიოდა, ეწოდება „ზიფ“, რაც ყვავილთა თვეს ნიშნავს.

ვიკიციტატა
„თთუესა შინა ზიფს, თთუესა მეორესა[8].“

მაისის მნიშვნელოვანი მოვლენები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]


wikistub ეს არის სტატიის ან სექციის ესკიზი.
თქვენ შეგიძლიათ შეავსოთ იგი.


სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. კ. კეკელიძე, „ეტიუდები ძველი ქართული ლიტერატურის ისტორიიდან“, ტ. 1, გვ. 116
  2. კ. კეკელიძე, „ეტიუდები ძველი ქართული ლიტერატურის ისტორიიდან“, ტ. 1, გვ. 101
  3. გამოსვლ. 34, 18
  4. ბაქარის გამოც. გამოსვლ. 13, 4; 23, 15; 34, 18; მეორე შჯ. 16, 1
  5. გამოსვლ. 34, 18. ხელნაწ. №1207
  6. „შუშანიკის მარტვილობა“, ი. აბულაძის გამოცემა, გვ. 46
  7. ხელნაწ. ათონ. № 57, გვ. 29, სინას მთის № 83, ფ. 174
  8. 3 მეფ. 6, 37