გიორგიწმინდა (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ გიორგიწმინდა.
სოფელი
გიორგიწმინდა
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
რეგიონი კახეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი
თემი გიორგიწმინდა
კოორდინატები 41°44′20″ ჩ. გ. 45°21′06″ ა. გ. / 41.73889° ჩ. გ. 45.35167° ა. გ. / 41.73889; 45.35167
ცენტრის სიმაღლე 750 მეტრი
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 2 307 (2014)[1]
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 99,2 %
სასაათო სარტყელი UTC+04:00
საფოსტო ინდექსი 3803[2]
გიორგიწმინდა (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი) — საქართველო
გიორგიწმინდა (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)
გიორგიწმინდა (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი) — კახეთის მხარე
გიორგიწმინდა (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

გიორგიწმინდასოფელი საქართველოში, საგარეჯოს მუნიციპალიტეტში, თემის ცენტრი (სოფლები: ანთოკი, მარიამჯვარი, ქვემო სამგორი[3]). მდებარეობს გომბორის ქედის სამხრეთ მთისწინეთში, მდინარე წიფლისხევის მარცხენა მხარეს, ზღვის დონიდან 750 მ. საგარეჯოდან 3 კილომეტრი.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

წერილობით წყაროებში სოფელი პირველად XIV საუკუნეში იხსენიება. იგი დავითგარეჯს ეკუთვნოდა. თემურლენგის მრავალგზის შემოსევების შედეგად, დავითგარეჯის სამონასტრო ცხოვრება მოიშალა და მისი კუთვნილი სოფლები, მათ შორის გიორგიწმინდაც, საქართველოს მეფემ ალექსანდრე I-მა დიდმა 1424 წელს მცხეთის სვეტიცხოვლის საპატრიარქო ეკლესიას შესწირა. 1589 წელს გიორგიწმინდა კვლავ დავითგარეჯს დაუბრუნდა. მოგვიანებით აქ მამულები თოხლიაურელმა თავადებმა ჩერქეზიშვილებმა შეიძინეს. XVIII საუკუნეში სოფელში თავისი ყმა-ხელოსნები ჰყავდა სამეფო კარს. ერეკლე II-ის ბრძანებით გიორგიწმინდაში სამშენებლო სამუშაოები უწარმოებიათ. ამას მოწმობს სოფელში მდგარი ერთ-ერთი კოშკის შესასვლელის თავზე ამოკვეთილი წარწერა.

ამჟამინდელი გიორგიწმინდა უბნებად არის დაყოფილი. უბნების სახელწოდება აქ მცხოვრები ძირითადი გვარებიდან მიმდინარეობს: გულისაანი, დიღმელაანი, კევლიაანი, მარიდაანი, მეკოკიაანი, ჭიაბერიაანი.

გიორგიწმინდის მეურნეობაში წამყვანია მიწათმოქმედება, ჭარბობს მემინდვრეობა. უმთავრესად ითესება ხორბალი, სიმინდი. მისდევენ მევენახეობასაც. მეცხოველეობაში ჭარბობს მსხვილფეხა, რქოსანი საქონელი. ცხვარი ადრე შეძლებულ კომლებს ჰყავდათ.

დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 2307 ადამიანი.

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
2002[4] 2562 1228 1334
2014[5] 2307 1164 1143

ღირსშესანიშნაობანი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სოფელში დგას ქართული ხუროთმოძღვრების ძეგლი — ერთნავიანი ეკლესია. შესასვლელის თავზე ამოკვეთილი წარწერიდან ჩანს, რომ ეკლესია აუგია მღვდელ ივანე კევლიშვილს 1800 წელს. შემორჩენილია რიყის ქვით ნაგები ორი მრგვალი კოშკი, რომლებიც XVIII საუკუნის დასასრულს განეკუთვნებიან.

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]


ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]