ბჰაკტი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ბჰაკტი (სანსკ. भक्ति bhakti „ერთგულება“) — ცნება ინდუიზმში, ბუდიზმსა და ჯაინიზმში, ღვთის მსახურების განსაკუთრებული ფორმა: მისადმი სიყვარულის და ერთგულების პრაქტიცირება; ასევე ამავე სახელწოდების რელიგიური მოძრაობა, რომელიც ჩრდილო ინდოეთში XV საუკუნიდან გავრცელდა.

ბჰაგავადგიტა ბჰაკტის ასახელებს, როგორც ღმერთამდე მისაღწევ ყველაზე „ამაღლებულ“ გზას.

”ბჰაკტის გზა” ძირითადად გამოიხატება ტაძრებში ღვთაებათა „მსახურებაში“ (მათი განბანა, სამოსის ყოველდღიური განახლება, რიტუალური პროდუქტების მირთმევა, იხ. პრასადამი), ასევე ხალხმრავალი დღესასწაულებისა და პროცესიების დროს ღვთაებათადმი მიძღვნილი ბჰაჯანების და კირტანების ერთობლივ გალობაში.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • Swami Chinmayananda, Love Divine – Narada Bhakti Sutra, Chinmaya Publications Trust, Madras, 1970
  • Swami Tapasyananda, Bhakti Schools of Vedanta, Sri Ramakrishna Math, Madras, 1990
  • A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, Srimad Bhagavatam (12 Cantos), The Bhaktivedanta Book Trust,2004
  • Steven J. Rosen, The Yoga of Kirtan: conversations on the Sacred Art of Chanting (New York: FOLK Books, 2008)

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე: