ახალციხე (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი)

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ახალციხე (მრავალმნიშვნელოვანი).
სოფელი
ახალციხე
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე მცხეთა-მთიანეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი
თემი სნო
კოორდინატები 42°35′23″ ჩ. გ. 44°39′42″ ა. გ. / 42.58972° ჩ. გ. 44.66167° ა. გ. / 42.58972; 44.66167
ცენტრის სიმაღლე 1800
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 35[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 97,1 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
ახალციხე (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი) — საქართველო
ახალციხე (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი)
ახალციხე (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი) — მცხეთა-მთიანეთის მხარე
ახალციხე (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი)
ახალციხე (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი) — ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი
ახალციხე (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი)

ახალციხე[2]ისტორიული ძეგლი, სოფელი საქართველოში, ყაზბეგის მუნიციპალიტეტში, სნოს თემში, კავკასიონის მთავარი წყალგამყოფი ქედის ჩრდილოეთ კალთაზე, მდინარე სნოსწყლის (თერგის შენაკადი) მარცხენა ნაპირას. ზღვის დონიდან 1800 მეტრი, სტეფანწმინდიდან 12 კილომეტრი. სოფელში დგას IX-X საუკუნის ბაზილიკა, რომელიც აღდგენილია XIX საუკუნეში.[3]

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სოფელი შედიოდა არაგვის საერისთავოში, მისი მოურავი იყო არაგვის ერისთავის ყმა მარტია ღუდუშაური. 1439 წლის საბუთში გერგეტელ საყდრისშვილთა მძევლებს შორის მოხსენიებულია ორი ახალციხელიც. სოფელში იყო სალოცავი ხატები — კვირეხვთიშვილის (კვირელობის) ნიში, ლანგურის წმინდა გიორგი, კოპალე (ბიჭების), ელია (გოგონების).

დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 35 კაცი.

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
1926[4] 155 70 85
2002[5] 129 66 63
2014[1] 35 13 22

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 27 ივლისი 2016.
  2. საქართველოს სსრ გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 20.
  3. ღამბაშიძე ნ., ალავერდაშვილი ქ. (2018). აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთის ტრადიციული კულტურა. თბილისი: ისტორიისა და ეთნოლოგიის ინსტიტუტი. 
  4. სერგი მაკალათია, „ხევი“, ტფილისი, სახელმწიფო სასწავლო-პედაგოგიური გამომცემლობა, 1934 წ., გვ. 18.
  5. საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II