ავსტრიის კონსტიტუცია
ავსტრიის ფედერალურ კონსტიტუციაში (გერმ. Bundesverfassung) გულისხმობენ ავსტრიაში მოქმედ ყველა კონსტიტუციური კანონისა და ნორმატიული აქტის ერთობლიობას. ავსტრიის კონსტიტუციური სამართლის ძირითადი დებულებები უმთავრესად მოცემულია ფედერალურ საკონსტიტუციო კანონში. ხშირად სწორედ ეს კანონი იგულისხმება ავსტრიის კონსტიტუციაზე საუბრისას, თუმცა მის გარდა კიდევ არაერთი მოქმედი კანონი და ცალკეული ნორმატიული აქტი არსებობს, რომელიც ავსტრიულ სამართალში კონსტიტუციის რანგშია აყვანილი. ამგვარი დანაწილება და ერთიანი სახის არქონა ავსტრიულ საკონსტიტუციო სამართალში ხშირად დიდ გაურკვევლობებთანაა დაკავშირებული[1].
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Klaus Berchtold: Verfassungsgeschichte der Republik Österreich, Wien 1998. ISBN 3-211-83188-6
- Wilhelm Brauneder: Österreichische Verfassungsgeschichte, 10. Aufl., Wien 2005. ISBN 3-214-14875-3
- Bernd-Christian Funk: Einführung in das österreichische Verfassungsrecht. 13. Aufl., Graz 2007. ISBN 978-3-7011-0104-7
- Theo Öhlinger: Verfassungsrecht. 7. Aufl., Wien 2007. ISBN 978-3-7089-0152-7
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ავსტრიის კონსტიტუცია აუსტრია-ფორუმზე
- ფედერალური საკონსტიტუციო კანონის ტექსტი დაარქივებული 2008-01-24 საიტზე Wayback Machine.
- ავსტრიის ფედერალური საკონსტიტუციო კანონი
- ავსტრიის კონსტიტუციები (1713 წლიდან დღემდე) დაარქივებული 2011-11-23 საიტზე Wayback Machine.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Walter Berka, Lehrbuch Verfassungsrecht, Springer, Wien 2005, Rz 74.